Dziś rano w wieku 75 lat zmarł Ryszard Szurkowski, najbardziej utytułowany polski kolarz w historii.
Ryszard Jan Szurkowski urodził się 12 stycznia 1946 w Świebodowie – zm. 1 lutego 2021 w szpitalu w Radomiu.
Najlepszy w historii polski kolarz szosowy, dwukrotny wicemistrz olimpijski w jeździe drużynowej podczas Igrzysk XX Olimpiady Monachium 1972r. W drużynie jechali Edward Barcik, Lucjan Lis, Stanisław Szozda. Sukces powtórzył podczas Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976r wówczas w składzie drużyny jechali Tadeusz Mytnik, Stanisław Szozda, Mieczysław Nowicki. Był czterokrotnym medalistą mistrzostw świata, najbardziej znanym kolarzem ze zdominowania przez kilka lat z rzędu Wyścigu Pokoju, który wygrywał w latach 1970,1971,1973, 1975 trzykrotny mistrz świata amatorów oraz dwunastokrotny mistrz Polski. Poseł na Sejm PRL IX kadencji, trener, działacz sportowy, handlowiec, były prezes Polskiego Związku Kolarskiego. Przez wiele lat członek Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.
W latach 1984–1988 był trenerem kadry narodowej kolarzy szosowych. Jego podopieczny, Lech Piasecki, zwyciężył w Wyścigu Pokoju oraz został mistrzem świata w wyścigu indywidualnym w 1985, zaś drużyna zdobyła srebrny medal na igrzyskach w Seulu. W 1997 był Szefem Wyszkolenia Polskiego Związku Kolarskiego. W latach 1988–1989 prowadził pierwszą w Polsce zawodową grupę kolarską Exbud Kielce, potem założył Klub Sportowy „Szurkowski” w Warszawie. Był także dyrektorem polskiej części Wyścigu Pokoju. W latach 2007–2008 był prezesem zawodowej grupy kolarstwa górskiego MTB Halls Team. Prowadził bardzo popularny sklep z artykułami kolarskimi w Warszawie przy ul. Erazma Ciołka 35.
Podpis Ryszarda Szurkowskiego został uwidoczniony na tablicy w Alei Gwiazd Kolarstwa Polskiego w Nałęczowie.
Dwukrotnie wygrał plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski w latach 1971 i 1973. Był drugi w 1970r., za Teresą Sukniewicz. W 1970 został laureatem nagrody Fair Play przyznawanej przez UNESCO, za dżentelmeńskie oddanie własnego roweru rezerwowego Zygmuntowi Hanusikowi podczas mistrzostw Polski ze startu wspólnego, co pozwoliło mu zdobyć tytuł mistrza Polski. Był drugi w Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski XX wieku, za Ireną Szewińską. W 1974 otrzymał wraz z kolegami z drużyny: Tadeuszem Mytnikiem, Lucjanem Lisem, Stanisławem Szozdą nagrodę przyznawaną corocznie przez Ministra Spraw Zagranicznych, za 1973 rok, dla sportowca lub zespołu, który swoją postawą najbardziej rozsławił imię Polski za granicą. Dziewięciokrotnie został zwycięzcą corocznego plebiscytu Przeglądu Sportowego i Polskiego Związku Kolarskiego na najlepszego polskiego kolarza sezonu w latach 1969–1973 oraz 1975–1978.
W 1972r., został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1976r., Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1986r., Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1999r., Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą. Był również siedmiokrotnie odznaczany złotym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”.
Całe środowisko olimpijczyków łączy się w bólu z rodziną i najbliższymi, którym składamy wyrazy współczucia.
Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.