Kajakarz, podróżnik. W plebiscycie „National Geographic” zdobył tytuł „Podróżnika Roku 2015”. Jako pierwszy człowiek w historii samotnie przepłynął kajakiem Ocean Atlantycki wyłącznie dzięki sile mięśni. Opłynął kajakiem Morze Bałtyckie i Bajkał. Również jako pierwszy opłynął całe polskie wybrzeże z Polic do Elbląga oraz Polskę po przekątnej z Przemyśla do Świnoujścia. Dwukrotny złoty, srebrny i brązowy medalista Otwartych Akademickich Mistrzostw Polski w kajakarstwie górskim. W 2015 roku został odznaczony przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 2018 roku otrzymał Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, a w 2020 został Członkiem Honorowym Polskiego Związku Kajakowego.

Zmarł zdobywając najwyższy szczyt Afryki – Kilimandżaro.

Odszedł tak, jak żył – w podróży.

Cześć Jego pamięci!

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

Nie żyje Jan Lityński, działacz opozycji w czasach PRL, poseł i były doradca prezydenta Bronisława Komorowskiego, przyjaciel sportowców i pasjonat sportu od zawsze zaangażowany w jego rozwój.

Fot.: Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej/licencja CC BY-SA 3.0 pl

Jan Lityński urodził się w 1946 r. W marcu 1968 współorganizował studenckie protesty. Został wtedy aresztowany, wyrzucony ze studiów i skazany na 2,5 roku więzienia. W 1976 r. współzakładał pierwsze pismo ukazujące się poza cenzurą – „Biuletyn Informacyjny”. Od 1977 r. redagował podziemne pismo „Robotnik”. Po protestach w Czerwcu ’76 był jednym ze współzałożycieli Komitetu Obrony Robotników.

Był doradcą władz NSZZ „Solidarność” i autorem uchwalonego przez I Zjazd „Solidarności” Posłania do Ludzi Pracy Europy Wschodniej. W stanie wojennym internowany. Potem działał w podziemiu jako członek Regionalnego Komitetu Wykonawczego NSZZ „S” Region Mazowsze.

Był uczestnikiem rozmów Okrągłego Stołu. W 1989 r. został wybrany do Sejmu kontraktowego z województwa wałbrzyskiego. Był posłem do 2001 r., pełniąc funkcję m.in. przewodniczącego Komisji Służb Specjalnych i Komisji Polityki Społecznej.

W latach 2010-2015 pełnił funkcję doradcy prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z partiami i środowiskami politycznymi.

W 2006 r. Prezydent Lech Kaczyński nadał Lityńskiemu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2008 r. Krzyż Komandorski z Gwiazdą. W 2015 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.

Sport był niezwykle ważne w jego życiu. Nie tylko go uprawiał, ale też – najpierw jako poseł, a potem doradca Prezydenta RP – pracował na rzecz rozwiązań umożliwiających jego rozwój. W kręgach sportowych miał wielu Przyjaciół.

Pogrążonej, w smutku Rodzinie, Najbliższym, Przyjaciołom i Współpracownikom ŚP. Jana Lityńskiego składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

W dniu 17 lutego br., na cmentarzu na Radogoszczu odbył się pogrzeb wielkiego ełkaesiaka Adama Kopczyńskiego. Uroczystości pogrzebowe celebrował kapelan sportu łódzkiego ksiądz Paweł Miziołek. Wybitnego olimpijczyka z ŁKS żegnały tłumy łodzian: rodzina, znajomi, kibice oraz Jacek Bogusiak, kustosz tradycji ŁKS, który sprawił, że do mogiły razem z trumną trafił symboliczny krążek hokejowy. Reprezentował Polskę podczas  Zimowych Igrzysk XI Olimpiady w Sapporo w 1972r., podczas których polska reprezentacja zajęła 6 miejsce. W uroczystościach pogrzebowych udział brał Mieczysław Nowicki Prezes Łódzkiej Regionalnej Rady Olimpijskiej, Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.  

Pogrzeb Ryszarda Szurkowskiego odbył się w sobotę 13 lutego br. w Wierzchowicach koło Świebodowa. Miejscem ostatniego pożegnania był Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.

Ceremonia w rodzinnej miejscowości legendarnego kolarza była ostatnią częścią jego pożegnania. Wcześniej w Warszawie odbyła się pożegnalna msza żałobna.

Prezydent Andrzej Duda pośmiertnie nadał wówczas Ryszardowi Szurkowskiemu Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski.

Ryszard Szurkowski zmarł 1 lutego w wieku 75 lat. Słynny polski sportowiec przez ostatnie dwa lata walczył o powrót do sprawności po wypadku, jaki miał miejsce podczas startu w amatorskim wyścigu w Kolonii. Mszę w Wierzchowicach poprzedził różaniec odmawiany w intencji zmarłego. Przy trumnie honorową wartę pełnili żołnierze. Ryszarda Szurkowskiego pożegnała rodzina i najbliżsi przyjaciele.

W imieniu Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Towarzystwa Olimpijczyków Polskich pożegnanie wygłosił Mieczysław Nowicki, kolega ze srebrnej drużyny Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976, obecnie Wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego, Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. Natomiast w imieniu zawodników głos zabrał Tadeusz Mytnik również kolega z drużyny, która podczas Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976 zdobyła srebrny medal

Szanowni Państwo.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich uprzejmie informuje, że oficjalne uroczystości pogrzebowe Ś.P. Ryszarda Szurkowskiego będą miały miejsce w dniu 13 lutego br./sobota/ w Kościele Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, w Wierzchosławicach koło Świebodowa ul. Kościelna 21, województwo Dolnośląskie, o godz. 13:30.

Po zakończeniu mszy świętej, uroczysty pogrzeb, odbędzie się na cmentarzu parafialnym /mapki dojazdowe w załączeniu/. Jeśli  możecie Państwo uczestniczyć w uroczystości, serdecznie prosimy o udział. Towarzystwo Olimpijczyków Polskich jednocześnie Polski Komitet Olimpijski reprezentować będzie Prezes Mieczysław Nowicki.

Adam Kopczyński był hokeistą ŁKS Łódź, Cracovii i reprezentacji Polski. Razem z kadrą narodową wystąpił w XI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sapporo oraz w pięciu turniejach mistrzostw świata.  Występował w reprezentacji Polski w latach 1969-1975, gdzie rozegrał 107 meczów zdobywając 6 bramek. Reprezentacja Polski, w której grał Ś.P Adam Kopczyński podczas XI Zimowych Igrzysk Olimpijskich zajęła VI miejsce.

Karierę rozpoczynał w Cracovii (1966-1969), skąd trafił do ŁKS, w którym występował przez ponad 10 lat. Wywalczył z nim trzy brązowe medale mistrzostw Polski. W sumie w ciągu 15 sezonów ligowych rozegrał 413 meczów i strzelił 131 goli.

Zmarły 1 lutego br., Ryszard Szurkowski został pożegnany w piątek w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie przez przedstawicieli władz, sportowców, rodzinę i przyjaciół. Były świetny kolarz został uhonorowany przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Ceremonia pożegnalna Szurkowskiego odbyła się w piątek, 5 lutego w Pogrzeb kolarza odbędzie się w sobotę, 13 lutego w Kościele w Wierzchowicach koło Świebodzina, gdzie znajduje się jego dom rodzinny. 

Odznaczenie przekazał żonie zmarłego prezydencki minister Adam Kwiatkowski na początku mszy świętej żałobnej w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, którą koncelebrował ks. biskup Marian Florczyk.

- W jego osobie żegnamy dzisiaj jednego z najwybitniejszych i najbardziej utytułowanych sportowców polskich XX wieku. Dla milionów kibiców w Polsce i za granicą był ikoną i niedoścignionym mistrzem kolarstwa szosowego - napisał prezydent Duda w liście.

Jak przypomniał, za sprawą Szurkowskiego i jego kolegów w latach 70. starty kolarzy wzbudzały emocje podobne do występów "Orłów Górskiego" na boiskach piłkarskich.

- Za te wszystkie piękne, radosne wspólnotowe przeżycia chcę dziś w imieniu całego naszego narodu z serca podziękować. Ryszard Szurkowski pozostał postacią wyjątkową i ważną także dla moich rówieśników i późniejszych pokoleń - dodał prezydent. 

W imieniu rządu Szurkowskiego pożegnał minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu, wicepremier Piotr Gliński.

- Żegnamy dziś legendę polskiego kolarstwa, wybitnego sportowca i wielkiego, pięknego człowieka. Ryszard Szurkowski był talentem na skalę światową, ale też mądrym sportowcem, który ten talent potrafił poprzeć ciężką pracą. Na jego legendzie wychowały się miliony Polaków. Niósł rodakom radość w smutnych i szarych czasach PRL. Był człowiekiem pasji, reprezentującym nasz kraj na największych światowych imprezach - przypomniał Gliński.

- Szurkowski "utożsamiał wartości charakterystyczne dla ruchu olimpijskiego: szacunek, przyjaźń, doskonałość, fair-play" - wspomniał prezes PKOl Andrzej Kraśnicki. "W 1970 roku jego wspaniały gest oddania roweru w trakcie mistrzostw Polski Zygmuntowi Hanusikowi, który wtedy zdobył tytuł mistrzowski, pozostanie na zawsze w naszej pamięci. Za ten gest Ryszard otrzymał nagrodę Fair Play UNESCO" - dodał Kraśnicki.

Mieczysław Nowicki Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich, który był kolegą ze srebrnej drużyny olimpijskiej, podkreślił ostatnie spotkanie, ze Ś.P. Ryszardem Szurkowskim w dniu urodzin 12 stycznia br.

- Podczas spotkania rozmawialiśmy o planach na przyszły rok, o zbliżających się Igrzyskach XXXII Olimpiady Tokio 2020, kondycji polskiego kolarstwa. Pokazywał gabinet do rehabilitacji o postępach w walce z chorobą, podkreślał powiedzenie Henryka Łasaka: „Dopóki walczysz jesteś zwycięzcą”

Niezwykle emocjonalne wystąpienie miał Tadeusz Mytnik kolega ze srebrnej drużyny olimpijskiej członek Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich:

„Ile to razy zdobyłeś metę nie zważając na peleton, pokonując wszystkich i często samego siebie. Wiem to, ponieważ przeważnie asystowałem ci na kole. Dziś twoja meta sama dotarła do ciebie, a Twój peleton przyjaciół wciąż znajduje się na kole wspólnego losu – mówił w imieniu byłych kolarzy, wielki przyjaciel zmarłego mistrza, wzruszony, Tadeusz Mytnik.

Szanowni Państwo

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich uprzejmie informuje, że  Ceremonia pożegnalna Ś.P. Ryszard Szurkowskiego odbędzie się 05.02.2021 /piątek/ w Świątyni Opatrzności w WARSZAWIE o godzinie 13.30. W Świątyni będzie znajdować się trumna z ciałem Ś.P Ryszarda Szurkowskiego. Małżonka prosi, aby podczas tej uroczystości nie składać wieńców, wiązanek.  Natomiast ostateczna, pożegnalna uroczystość odbędzie się 13.02.2021r. /sobota/ w Wierzchowicach koło ŚWIEBODOWA  w domu rodzinnym Ś.P. Ryszarda Szurkowskiego. O godzinie 13.30 odbędzie się różaniec, natomiast o godz. 14.00 planowana jest uroczysta msza oraz pogrzeb, podczas którego prochy Ś.P Ryszarda Szurkowskiego spoczną w grobie rodzinnym. Podczas tej uroczystości będzie można składać wieńce, wiązanki i kwiaty.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

Ryszard Jan Szurkowski urodził się 12 stycznia 1946 w Świebodowie - zm. 1 lutego 2021 w szpitalu w Radomiu.

Najlepszy w historii polski kolarz szosowy, dwukrotny wicemistrz olimpijski w jeździe drużynowej podczas Igrzysk XX Olimpiady Monachium 1972r. W drużynie jechali Edward Barcik, Lucjan Lis, Stanisław Szozda. Sukces powtórzył podczas Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976r wówczas w składzie drużyny jechali Tadeusz Mytnik, Stanisław Szozda, Mieczysław Nowicki. Był czterokrotnym medalistą mistrzostw świata, najbardziej znanym kolarzem ze zdominowania przez kilka lat z rzędu Wyścigu Pokoju, który wygrywał w latach 1970,1971,1973, 1975 trzykrotny mistrz świata amatorów oraz dwunastokrotny mistrz Polski. Poseł na Sejm PRL IX kadencji, trener, działacz sportowy, handlowiec, były prezes Polskiego Związku Kolarskiego. Przez wiele lat członek Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.

W latach 1984–1988 był trenerem kadry narodowej kolarzy szosowych. Jego podopieczny, Lech Piasecki, zwyciężył w Wyścigu Pokoju oraz został mistrzem świata w wyścigu indywidualnym w 1985, zaś drużyna zdobyła srebrny medal na igrzyskach w Seulu. W 1997 był Szefem Wyszkolenia Polskiego Związku Kolarskiego. W latach 1988–1989 prowadził pierwszą w Polsce zawodową grupę kolarską Exbud Kielce, potem założył Klub Sportowy „Szurkowski” w Warszawie. Był także dyrektorem polskiej części Wyścigu Pokoju. W latach 2007–2008 był prezesem zawodowej grupy kolarstwa górskiego MTB Halls Team. Prowadził bardzo popularny sklep z artykułami kolarskimi w Warszawie przy ul. Erazma Ciołka 35.

Podpis Ryszarda Szurkowskiego został uwidoczniony na tablicy w Alei Gwiazd Kolarstwa Polskiego w Nałęczowie.

Dwukrotnie wygrał plebiscyt „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski w latach 1971 i 1973. Był drugi w 1970r., za Teresą Sukniewicz. W 1970 został laureatem nagrody Fair Play przyznawanej przez UNESCO, za dżentelmeńskie oddanie własnego roweru rezerwowego Zygmuntowi Hanusikowi podczas mistrzostw Polski ze startu wspólnego, co pozwoliło mu zdobyć tytuł mistrza Polski. Był drugi w Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski XX wieku, za Ireną Szewińską. W 1974 otrzymał wraz z kolegami z drużyny: Tadeuszem Mytnikiem, Lucjanem Lisem, Stanisławem Szozdą nagrodę przyznawaną corocznie przez Ministra Spraw Zagranicznych, za 1973 rok, dla sportowca lub zespołu, który swoją postawą najbardziej rozsławił imię Polski za granicą. Dziewięciokrotnie został zwycięzcą corocznego plebiscytu Przeglądu Sportowego i Polskiego Związku Kolarskiego na najlepszego polskiego kolarza sezonu w latach 1969–1973 oraz 1975–1978.

W 1972r., został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1976r., Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1986r., Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1999r.,  Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą. Był również siedmiokrotnie odznaczany złotym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”.

Całe środowisko olimpijczyków łączy się w bólu z rodziną i najbliższymi, którym składamy wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Polski Komitet Olimpijski informuje, że pogrzeb ŚP. Jana Błońskiego odbędzie się 28 stycznia 2021 roku, o godz. 13.00 na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Jan Błoński – długoletni działacz ruchu olimpijskiego, sportowego i turystyki – zmarł w Warszawie 15 grudnia 2020 roku w wieku 71 lat. Przez wiele lat wchodził w skład zarządu i prezydium Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Cieszył się ogromnym zaufaniem ludzi sportu. Nieprzerwanie od 1988 roku aż do 26 czerwca 2010 roku był prezesem Polskiego Związku Sportów Saneczkowych.

Od 2011 roku sprawował funkcję prezesa Mazowieckiej Regionalnej Organizacji Turystycznej.

W niedzielę, 27 grudnia 2020 roku w wieku 85 lat zmarła Maria Gąsienica-Bukowa-Kowalska - polska narciarka uczestniczka VII Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1956r. w Cortina d'Ampezzo.

Biegaczka pochodząca z Kościeliska reprezentowała barwy Kolejarza Zakopane, w latach 1952-1958 i SNPTT Zakopane w latach 1959-1960. Jej największymi sukcesami w karierze zawodniczej było 4. miejsc e podczas MŚ w Lahti w 1958r. oraz 5. miejsce podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1956 w Cortina d'Ampezzo w sztafecie 3x5 km.

W Cortina d'Ampezzo występowała w sztafecie razem z Józefą Czerniawską i Zofią Krzeptowską-Gąsienicą Bukową. Maria Gąsienica Bukowa-Kowalska była też pięciokrotnie mistrzynią Polski.

Po zakończeniu kariery sportowej została instruktorem narciarstwa.

Rodzinie i najbliższym ŚP. Marii Kowalskiej składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

W wieku 89 lat zmarła Maria Piątkowska, trzykrotna medalistka mistrzostw Europy w sztafecie 4x100 m i biegu na 80m przez płotki, trzykrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich, podpora legendarnego wunderteamu.

Maria Piątkowska największe sportowe sukcesy święciła w latach 50. oraz na początku 60. ubiegłego stulecia. W igrzyskach olimpijskich zadebiutowała podczas Igrzysk XV Olimpiady w Helsinkach w 1952. Później reprezentowała Polskę podczas Igrzysk XVII Olimpiady w Rzymie w 1960r. oraz Igrzysk XVII Olimpiady w Tokio w 1964r.

W mistrzostwach Europy trzykrotnie stanęła na podium. W 1962 roku w Belgradzie wywalczyła złoto wraz z koleżankami w sztafecie 4x100 m i brąz w biegu na 80m ppł, choć taki sam czas zmierzono Teresie Ciepły i Niemce Erice Fisch, które sklasyfikowano przed Piątkowską. Cztery lata wcześniej w Sztokholmie w biegu rozstawnym Polki z nią w składzie były trzecie. W sztafecie była też rekordzistką świata. Uznawana była za jedną z najwszechstronniejszych polskich sportsmenek pierwszych powojennych dekad.

Była żoną zmarłego w 2016 roku Edmunda Piątkowskiego, mistrza Europy i byłego rekordzisty świata w rzucie dyskiem.

Rodzinie oraz najbliższym Ś.P. Marii Piątkowskiej składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

15 grudnia w Warszawie w wieku 71 lat, zmarł długoletni działacz ruchu olimpijskiego, sportowego i turystyki Jan Błoński. Przez wiele lat wchodził w skład zarządu i prezydium Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Cieszył się ogromnym zaufaniem ludzi sportu. Nieprzerwanie od 1988 roku aż do 26 czerwca 2010 roku był prezesem Polskiego Związku Sportów Saneczkowych.

Od 2011 roku sprawował funkcję prezesa Mazowieckiej Regionalnej Organizacji Turystycznej.

Rodzinie i najbliższym ŚP. Jana Błońskiego składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Alfred Kucharczyk pochodził z Radlina (ur. 2.11.1937 r.), skąd wywodzą się najlepsi gimnastycy w Polsce. Sam w wieku młodzieńczym zaczął trenować gimnastykę, bo do sali miał zaledwie parę metrów od miejsca zamieszkania. Wielokrotnie podkreślał, że wszystkie późniejsze sukcesy to zasługa "szkoły gimnastyki" w Radlinie. Reprezentował też TWF Katowice i Spartę Katowice.

Trzy razy reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich: w Rzymie 1960, Tokio 1964 i Meksyku 1968. W Japonii z drużyną zajął 5 miejsce na 18 drużyn w wieloboju drużynowym. W tym zespole oprócz Kucharczyka byli też bracia Kubicowie: Mikołaj i Wilhelm - również z Radlina (trzeci z braci Sylwester też wystąpił na olimpiadzie).

To 32-krotny reprezentant Polski (1960-1967), mistrz kraju w wieloboju gimnastycznym (1961), 6-krotny mistrz na poszczególnych przyrządach: skok (1961, 1962, 1964, 1967), ćwiczenia wolne (1961, 1962). Był też uczestnikiem Mistrzostw Świata. W 1966 roku w Dortmundzie zajął wysokie piąte miejsce w wieloboju drużynowym.

Zasłużony Mistrz Sportu (1972), odznaczony m. in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Wpisywał się w złoty okres gimnastyki w Radlinie, która tylko do1972 roku wypuściła w świat 12 olimpijczyków. Pozycja radlińskich gimnastyków w kraju spowodowała, że w Radlinie utworzono ośrodek przygotowań olimpijskich. Dla celów szkoleniowych w latach 1995 - 1998 wybudowano piękną jak na owe czasy salę treningową z zapleczem.

To pod jego skrzydłami ukształtował się Leszek Blanik. W 2000 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney zdobył brązowy medal, a osiem lat później w Pekinie stanął na najwyższym stopniu podium. To także wielokrotny medalista mistrzostw Polski, Europy i świata w gimnastyce.

Rodzinie i najbliższym ŚP Alfreda Kucharczyka składam najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

W dniu 5 grudnia br. w godzinach rannych zmarł prof. Wojciech Zabłocki, architekt i były szermierz. Mąż aktorki Aliny Janowskiej miał 90 lat. O śmierci Zabłockiego poinformował przed południem jego syn Michał Zabłocki.

Prof. Wojciech Zabłocki urodził się 6 grudnia 1930 w Warszawie. Był wybitnym szermierzem. Trzykrotnym medalistą Igrzysk Olimpijskich. Zdobył też dziewięć medali mistrzostw świata, a także pięć tytułów mistrza Polski. W 1953 został indywidualnym mistrzem świata juniorów. W czasie kilkunastoletniej kariery zawodniczej reprezentował kluby: MKS Katowice, Budowlani Kraków, Krakowski Klub Szermierzy i Marymont Warszawa.

Kawaler medalu Kalos Kagathos (1985) i członek jego kapituły. Odznaczony m. in. wielokrotnie Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim (1960), Oficerskim (1996) i Komandorskim OOP, a także Wawrzynem Olimpijskim PKOl (1969 – srebro, 1980 – brąz, 2016 – złoto) i Medalem MKOl Sport and Science (1992).

Poza wspaniałą karierą i sportowym życiem godnym naśladowania był także znakomitym architektem, twórcą wielu obiektów sportowych, akwarelistą, autorem wielu książek, a prywatnie mężem Aliny Janowskiej, znanej i cenionej aktorki, a także uczestniczki Powstania Warszawskiego.

Rodzinie, najbliższym Ś.P. Wojciecha Zabłockiego składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Maria Zuchowicz specjalizowała się prawie cywilnym, rodzinnym, gospodarczym i sportowym. Sport był jej wielką pasją – łyżwiarstwo figurowe najbliższą i najważniejszą dla Niej dyscypliną.

Była wybitnym prawnikiem, sędzią międzynarodowym w łyżwiarstwie figurowym, prezesem Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu przy PKOl. Przez długie lata pełniła funkcję arbitra Międzynarodowego Trybunału Arbitrażowego ds. Sportów Lozannie. Była cenionym ekspertem w polskim i międzynarodowym sporcie.

W latach 1948-1952 Maria Zuchowicz była zawodniczką kadry narodowej w łyżwiarstwie figurowym, a od 1956r. sędzią w tej dyscyplinie. Przez ponad 40 lat była arbitrem podczas najważniejszych międzynarodowych turniejów – Igrzysk Olimpijskich, Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy.

Aktywnie i z ogromnym zaangażowaniem działała w wielu organizacjach sportowych – także międzynarodowych. Była honorową członkinią Międzynarodowego Związku Łyżwiarskiego (ISU), członkinią zarządu oraz wiceprezes Polskiego Związku Łyżwiarstwa Figurowego, sędzią Międzynarodowego Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu w Lozannie (CAS) oraz wiceprezes, a następnie prezes Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu przy PKOl. Działała też w Polskim Towarzystwie Prawa Sportowego.

Za swoją działalność otrzymała wiele wyróżnień i odznaczeń – między innymi Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2015) za zasługi na rzecz upowszechniania i rozwoju sportu oraz osiągnięcia w pracy społecznej na rzecz Ruchu Olimpijskiego.

Wszystkim najbliższym składamy wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

W dniu 17 listopada 2020r. zmarł słynny trener kolarstwa Edward Borysewicz.

W kraju był kolarzem, który dwa razy był mistrzem Polski w wyścigu drużynowym. Marzenia o wielkiej karierze zabrało jej jednak podejrzenie gruźlicy. Zamiast pojechać na Wyścig Pokoju, spędził dwa miesiące w szpitalu, a gdy wrócił, nie prezentował się już tak dobrze. Został więc trenerem, który wiedzy o sporcie uczył się na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracował jako trener kadry juniorów, jego wychowankiem był m.in. Mieczysław Nowicki dwukrotnego medalisty olimpijskiego Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976r.

Po emigracji do USA przestał być Edwardem, został Eddim, a przede wszystkim stał się człowiekiem, który położył fundament pod amerykańskie kolarstwo. Wszystko dlatego, że przypadkiem spotkał w sklepie wiceprezesa amerykańskiej federacji kolarskiej.

„W Polsce jeździłem w kadrze z tak znanymi zawodnikami jak Stanisław Gaza, Jan Kudra czy Jan Magiera. Szlify kolarskie zdobywałem w klubie Społem Łódź. Mam w dorobku dwa tytuły mistrza Polski na torze i dwa złote medale w wyścigach drużynowych na szosie. Kiedy przyjechałem do USA, Amerykanie nie mieli zielonego pojęcia o kolarstwie, wszystko trzeba było budować od zera. Podpisałem kontrakt z Amerykańską Federacją Kolarską, objąłem reprezentację olimpijską tego kraju. Już po roku pracy w mistrzostwach świata juniorów sięgnęliśmy po brązowy medal. Wielki triumf trenowani przeze mnie Amerykanie odnieśli na igrzyskach w 1984 roku w Los Angeles, zdobywając dziewięć medali. Na te medale olimpijskie czekali aż 32 lata. Spod mojej ręki wyszedł jeden z najlepszych kolarzy świata Greg LeMond, prowadziłem go aż do przejścia na zawodowstwo”

„Eddie był naszym pierwszym prawdziwym trenerem. Był pierwszym, który opierał trening na fizjologii, a nie tylko na przejeżdżaniu masy kilometrów. Eddie zdecydował się również skupić na młodszych zawodnikach, wierząc, że to co zawodnik przepracuje na tym etapie rozwoju, w wieku 15-20 lat, jest najważniejsze w karierze kolarza. Skupiał się nie tylko na fizycznych aspektach treningu, ale również na taktyce w kolarstwie szosowym. Żeby nauczyć nas umiejętności technicznych używał drużynowej jazdy na czas, co dla mnie było najlepszą formą treningu, zarówno od strony fizycznej jak i technicznej. Myślę, że to nadal pozostaje prawdą – opowiadał po latach Le Mond w rozmowie z portalem rowery.org”

Edward Borysewicz doprowadził go do dwóch złotych i dwóch srebrnych medali mistrzostw świata. Amerykanin został też pierwszym w historii kolarzem spoza Europy, który wygrał Tour de France. Po triumfie w 1986 roku, dorzucił jeszcze dwa, w 1989 i 1990. „Eddie B.”, jak go nazywano, był wtedy jednak już daleko od wielkiego kolarstwa. Został w USA, mieszkał w Kalifornii.  S.P. Edward Borysewicz zmarł na COVID-19.

Rodzinie i najbliższym składamy wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Ze  smutkiem informujemy, że na wieczną wachtę odszedł Andrzej Iwiński, inżynier, żeglarz, wielokrotny mistrz Polski w klasie Latający Holender (FD), olimpijczyk z Meksyku (1968) i Moskwy (1980).

Ś.P. Andrzej Iwiński urodził się 9 kwietnia 1946 roku w Warszawie na Saskiej Kępie. W 1959 roku zapisał się do klubu MKS SWOS Warszawa, gdzie zaczął żeglować na klasie Cadet.

W 1966 roku rozpoczął swoją owocną i wieloletnią karierę na łódce klasy Latający Holender na której zdobywał tytuły mistrza Polski w latach: 1968, 1974, 1979 do1992r. Zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w 1986. Był uczestnikiem Igrzysk XIX Olimpiady Meksyk 1968 oraz Igrzysk XXII Olimpiady Moskwa 1980.

Jego partnerem w załodze był Ludwik Raczyński. W trakcie kariery szkoleniowcami załogi byli znakomicie szkoleniowcy tacy jak: Jerzy Borowski, Apolinary Pastuszko, Bogusław Solak czy Zbigniew Kania.

W latach 1960-1993 Ś.P. Andrzej Iwiński był nieprzerwanie członkiem kadry narodowej, najpierw juniorów, a potem seniorów.

Był doskonałym żeglarzem, dużym autorytetem i człowiekiem niezwykle cenionym i lubianym w środowisku. Obok sukcesów żeglarskich odnosił też sukcesy w biznesie - wraz z żoną Mauritą prowadził firmę produkcyjną z branży tekstylnej. Jako pierwszy w Polsce wyprodukował dzianinę typu „Polar”.

Rodzinie i najbliższym najszczersze wyrazy współczucia składa,

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Z przykrością informujemy, że 29 października w wieku 82 lat, zmarł w Rybniku Ś.P. Stanisław Gazda – sześciokrotny uczestnik mistrzostw świata w kolarstwie szosowym oraz Igrzysk XVII Olimpiady Rzym 1960.

Był przełajowym mistrzem Polski z 1961 roku, a dwa lata później wygrał Tour de Pologne. Sześciokrotnie wystąpił w reprezentacji Polski w prestiżowym Wyścigu Pokoju zajmując w 1962 roku 3. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Gazda był jednym z najlepszych polskich szosowców w latach 60-tych ubiegłego stulecia.

Rodzinie i Przyjaciołom Ś.P. Stanisława Gazdy składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

W Karpaczu, w wieku 81 lat, zmarł Ryszard Witke, dwukrotny olimpijczyk w skokach narciarskich.

Fot.:Mieczysław Świderski

Sześciokrotnie zdobywał medale mistrzostw Polski. Uczestniczył w mistrzostwach świata i Turnieju Czterech Skoczni.

Ś.P. Ryszard Witke urodził się 9 listopada 1939 roku. W wieku 14 wygrał swoje pierwsze zawody jako młody skoczek narciarski. W wieku 19 lat zadebiutował w prestiżowym Turnieju Czterech Skoczni.

Był dwukrotnym uczestnikiem Zimowych Igrzysk IX Olimpiady Insbruck 1964 oraz Zimowych Igrzysk
X Olimpiady Grenoble 1968.

Największe sukcesy Ś.P. Ryszard Witke odnosił na mistrzostwach Polski w skokach narciarskich, gdzie wywalczył sześć medali: złoty, srebrny i cztery brązowe. 

Karierę międzynarodowego skoczka narciarskiego zakończył 6 stycznia 1972 roku podczas Turnieju Czterech Skoczni. Później został trenerem skoków i kombinacji norweskiej. Był również sędzią FIS.

Rodzinie i najbliższym składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Dzisiaj (21.08.20) nad ranem po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Tomasz Tomiak.

Śp. Tomasz Tomiak był brązowym medalistą Igrzysk XXVI Olimpiady Barcelona 1992, w konkurencji czwórki ze sternikiem. Zdobywał medale mistrzostw świata – brązowy podczas Mistrzostw Świata w Wiedniu w 1991r., w konkurencji czwórki ze sternikiem oraz srebrny podczas Mistrzostw Świata w Rudnicach w 1993r., w konkurencji czwórki bez sternika. Osiemnastokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski.  

Absolwent Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. W latach 1983-88 reprezentował barwy Płockiego Towarzystwa Wioślarskiego, natomiast barwy AZS-AWF Gdańsk od 1989 roku do zakończenia kariery.

Mistrz Sportu, w 1992 roku odznaczony brązowym Medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”. Działacz sportowy, członek zarządu Polskiego Związku Wioślarskiego. Od 1999r., był pracownikiem naukowym gdańskiej Akademii Wychowania fizycznego i Sportu oraz Wydziału Kultury Fizycznej i Promocji Zdrowia na Uniwersytecie Szczecińskim. W Klubie Sportowym AZS AWFiS, pełnił funkcję Prezesa później Wiceprezesa Zarządu Klubu, był też profesorem Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu pełniącym obowiązki Dziekana Wydziału Kultury Fizycznej.

Mnogość pełniących obowiązków nie ograniczała opiekuńczości, miłości jaką obdarzał swoją rodzinę, będąc do końca kochającym mężem, ojcem.

Żonie Alicji, dzieciom Patrycji i Szymonowi oraz najbliższym pragnę złożyć wyrazy współczucia.

Mieczysław Nowicki

Prezes Zarządu

Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.

Prosimy przyjmij od Nas wyrazy najszczerszego współczucia i żalu. 

Jak trudno żegnać na zawsze kogoś, kto jeszcze mógł być z Tobą. 

Z ogromnym bólem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Twojej Mamy. 

Tobie, Rodzinie i bliskim przekazujemy wyrazy współczucia.

Zarząd

Towarzystwa Olimpijczyków Polskich

Trzykrotny triumfator Tour de Pologne zmarł w wieku 86 lat. Informację o jego śmierci przekazał w piątek wieczorem Polski Związek Kolarski.

Marian Więckowski przygodę z kolarstwem rozpoczął zaraz po zakończeniu II wojny światowej. Pierwszy raz wziął udział w wyścigu kolarskim w wieku 15 lat, który był organizowany przez dziennik Express Wieczorny^.

Przez niemal całą karierę związany był z klubem Legia Warszawa. Znalazł się w składzie reprezentacji Polski na Wyścig Pokoju 1953, gdzie był rezerwowym. W Wyścigu Pokoju zadebiutował w 1956, w którym zajął 20. miejsce w klasyfikacji generalnej. Startował jeszcze w Wyścigu Pokoju w 1957r.

W latach 1954–1956 zwyciężał w wyścigu Tour de Pologne, będąc tym samym pierwszym kolarzem w historii, który trzykrotnie z rzędu wygrał tę imprezę. Jest również rekordzistą Tour de Pologne pod względem liczby etapów przejechanych w koszulce lidera – 20. Zajął 3. miejsce w wyścigu Tour d'Egypte 1956.

Niezwykły pasjonat kolarstwa, wychowawca młodzieży, dobry duch nawet w najtrudniejszych czasach. Fantastyczny, ciepły Człowiek. Stały gość Tour de Pologne, kolarstwo było jego największą pasją w życiu. Po zakończeniu kariery Więckowski pozostał przy kolarstwie w roli trenera. Był także szefem szkolenia w Polskim Związku Kolarskim. Dziesięć lat temu odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Urodzony 8 września 1933 roku na warszawskich Szmulkach Więckowski miał 21 lat, gdy w swoim trzecim starcie w Wyścigu Dookoła Polski, jak nazywano wówczas Tour de Pologne, został jego zwycięzcą. Wygrał wówczas w Bielsku czwarty etap, a na większości z 13 odcinków plasował się w czołówce.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

Andrzej Strzelecki, aktor znany z ról w "W pustyni i w puszczy" czy "Przepraszam, czy tu biją?", wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie i były rektor tej uczelni, zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Miał 68 lat. Największą popularność przyniosła mu rola doktora Tadeusza Koziełło-Kozłowskiego w popularnej telenoweli "Klan".

Andrzej Strzelecki urodził się 4 lutego 1952 roku w Warszawie. Był absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Jego spektakl dyplomowy "Złe zachowanie", który przygotował wraz z Januszem Józefowiczem, spotkał się z gorącym przyjęciem publiczności i krytyków. Był związany z warszawskim teatrem Rampa, w którym w latach 1987-1997 pełnił funkcję dyrektora. Jego pasją był golf, któremu poświęcił wydaną w 2007 roku książkę "Człowiek w jednej rękawiczce".

Był członkiem Komisji Kultury i Edukacji Olimpijskiej PKOl. Oddany propagowaniu idei i wartości olimpijskich. Rodzinie, Najbliższym i Współpracownikom Andrzeja Strzeleckiego składamy wyrazy głębokiego współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że 6 lipca 2020 roku zmarł były reprezentant Polski w koszykówce, uczestnik igrzysk olimpijskich Moskwa 1980, mistrz Polski – Zdzisław Myrda.

W drużynie narodowej w latach  1974–1980 rozegrał 139 spotkań i zdobył 1261 pkt. Wystąpił podczas Igrzysk XXII Olimpiady Moskwa 1980.

W barwach Resovii zdobył Puchar Polski edycji 1973/1974 i został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju finałowego. Zdobył tytuł Koszykarza Roku w 1975 roku.

W ramach plebiscytu na najpopularniejszego sportowca Polski południowo-wschodniej, organizowanego przez dziennik „Nowiny”, otrzymał tytuł honorowego sportowca roku 1987^.

Wiceprezes ds. sportowych MKS Rzeszów, prezes MKS V LO Rzeszów, prezes Rzeszowskiego Okręgowego Związku Koszykówki, wiceprezes ds. organizacyjno-finansowych Podkarpackiego Związku Koszykówki, wiceprezes ds. finansowych Podkarpackiego Stowarzyszenia Związków Sportowych, członek zarządu Polskiej Federacji Sportu Młodzieżowego, wiceprezes ds. sportowych KKS Resovia. Pracował jako nauczyciel wf i trener.  

Odznaczony Brązowym i Złotym (2005) Krzyżem Zasługi.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Zmarł Fumihiro Ebara – Dyrektor Fundacji Takasaki. Jego tragiczna śmierć wstrząsnęła miastem oraz najbliższymi i współpracownikami. Polski Komitet Olimpijski od 2017 roku współpracuje z japońskim Takasaki w zakresie przygotowań polskich sportowców do Igrzysk Olimpijskich w Tokio. Fumihiro Ebara wielokrotnie gościł w Polsce, a w Takasaki opiekował się delegacjami z Polski.

Fot.: PKOl/Włodzimierz Włoch

Andrzej Kraśnicki – Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego i Adam Krzesiński – Sekretarz Generalny PKOl złożyli kondolencje na ręce Panów: Mitsuo Yuki – Wiceprezesa Fundacji Takasaki i Kenji Tomioka – Burmistrza Miasta Takasaki.

Jesteśmy wstrząśnięci tą tragiczną wiadomością, łączymy się z Państwem oraz Najbliższymi i Współpracownikami Zmarłego w żalu i smutku. Jesteśmy ogromnie wdzięczni Panu Fumihiro Ebara za bardzo dobrą współpracę i życzliwość. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci jako doskonały organizator, pasjonat sportu, uśmiechnięty i wspaniały Człowiek – napisali Prezes i Sekretarz Generalny PKOl.

Umowa pomiędzy Polskim Komitetem Olimpijskim, a miastem Takasaki została podpisana 5 października 2017 roku. Dotyczy współpracy przed Igrzyskami XXXII Olimpiady Tokio 2020 – w szczególności organizacji zgrupowań treningowych dla zawodników, jak również realizacji wspólnych działań w zakresie kultury, edukacji oraz promowania obu krajów. W Takasaki wielokrotnie – podczas pobytów aklimatyzacyjnych – trenowali już polscy sportowcy, między innymi mistrzyni olimpijska w rzucie młotem Anita Włodarczyk. Takasaki udziela na miejscu polskim sportowcom wsparcia w zakresie tłumaczeń oraz niezbędnej opieki medycznej.

Takasaki ma doskonałą infrastrukturę sportową – między innymi nową i nowoczesną arenę sportową, która umożliwia treningi i zawody sportów drużynowych – piłki siatkowej, piłki ręcznej i koszykówki oraz wielu indywidualnych – judo, kendo, tenis stołowy, badminton, szermierka. Miasto, ze względu na swoje położenie w stosunku do Tokio – zaledwie 50 minut drogi szybką koleją Schinkansen oraz odpowiednią infrastrukturę – jest oficjalnym partnerem Japońskiego Komitetu Olimpijskiego.

Polski Komitet Olimpijski

Dzisiaj 30 VI 2020 na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Parafii Rzymskokatolickiej św. Ignacego Loyoli tłumy, żegnały zmarłego 17 kwietnia 2020r śp. Zbigniewa Stosio.  

Zbigniew Stosio od 30 lat związany był z Polskim Związkiem Żeglarskim, łącząc pracę z największą pasją. Kapitan jachtowy i kapitan motorowodny, instruktor żeglarstwa.

Zbigniew Stosio był również zastępcą przewodniczącego Komisji Rewizyjnej Polskiego Komitetu Olimpijskiego, jak również sekretarzem jury nagrody Rejs Roku – Srebrny Sekstant. Był członkiem Yacht Klubu Polski Warszawa, Harcerskiego Ośrodka Wodnego Warszawa oraz Bractwa Wybrzeża – Mesy Kaprów Polskich, zasiadał również w Zarządzie Polskiego Komitetu Olimpijskiego i Komisji Sportu Dzieci i Młodzieży. Był wieloletnim Sekretarzem Generalnym Polskiego Związku Żeglarskiego.

Za swoją działalność w 2001 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, 28 listopada 1998 r. medal „Za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego”, a 23 kwietnia 2017 roku godność Członka Honorowego PZŻ.

W pożegnalnym wystąpieniu w imieniu Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Towarzystwa Olimpijczyków Polskich głos zabrał Mieczysław Nowicki Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich jednocześnie Wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Podczas podniosłej, aczkolwiek smutnej uroczystości poczet sztandarowy reprezentowali:

Dariusz Goździak - drużynowy mistrz olimpijski w pięcioboju nowoczesnym Igrzysk XXV Olimpiady Barcelona 1992, Kajetan Broniewski – brązowy medalista w wioślarstwie Igrzysk XXV Olimpiady Barcelona 1992, członek Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich oraz Jerzy Pietrzyk – srebrny medalista w lekkiej atletyce Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976, Przewodniczący Komisji Rewizyjnej Towarzystwa Olimpijczyków Polskich. W uroczystościach pogrzebowych brał również udział Tadeusz Mytnik – srebrny medalista w kolarstwie Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976, członek Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.  

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich.

Lesław Skinder zmarł w wieku 88 lat. Większość lat pracy poświęcił dla Polskiego Radia. To tam dziennikarz sportowy spędził najważniejsze lata w swojej karierze zawodowej. Jego relacje słuchały miliony Polaków.

Urodził się w Grodnie. W młodości ukończył Politechnikę Szczecińską i zaczął pracę w "Kurierze Szczecińskim". W latach 60 trafił do Polskiego Radia i pozostał tam na długie lata.

Skinder w latach 1973-76 był redaktorem naczelnym sportu w TVP, ale także komentatorem Polskiego Radia. Specjalizował się w lekkiej atletyce. Polacy znają go głównie z igrzysk olimpijskich, które relacjonował od 1968 do 1974 roku.

 Był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Wilna i Grodna. W tej drugiej miejscowości, która leży na Białorusi, zainicjował budowę polskiej szkoły, którą potem się opiekował.

11 lat temu został wyróżniony Honorowym Złotym Mikrofonem za wielki wkład w polskie radio. Jego śmierć jest wielką stratą dla całego środowiska dziennikarskiego i sportowego.

Rodzinie i Przyjaciołom Ś.P. Lesława Skindera składamy najszczersze wyrazy współczucia.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Józefa Grzesiaka brązowego medalisty Letnich Igrzysk XVIII Olimpiady Tokio 1964.

Śp. Józef Grzesiak zmarł 30 maja 2020r we Wrocławiu. Reprezentował barwy Gwardii Wrocław i Moto Jelcz Oława. Największym osiągnięciem w całej sportowej karierze był brązowy medal olimpijski, zdobyty w Tokio w 1964 w kategorii lekkośredniej. W pojedynku półfinałowym musiał uznać wyższość reprezentanta Zjednoczonych Socjalistycznych Republik Radzieckich Borisa Łagutina. Często występował w meczach międzypaństwowych - zarówno w reprezentacji seniorskiej, jak i młodzieżowej. W Mistrzostwach Europy w Berlinie 1965 odpadł w ćwierćfinale.

Zdobył trzy tytuły mistrza Polski w kategorii lekkośredniej w latach 1964, 1965, 1966 oraz wicemistrzostwo Polski juniorów w kategorii półśredniej w1959r. W sezonie 1965/1966 zdobył złoty medal drużynowych mistrzostw Polski w barwach Gwardii. Ponadto był medalistą Spartakiady Gwardyjskiej.

W karierze stoczył 198 walk, wygrał 157, zremisował 14 i przegrał 27.

Najbliższym zmarłego składamy wyrazy współczucia

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich

1 czerwca zmarł Dr Janez Kocijančič - Prezydent Stowarzyszenia Europejskich Komitetów Olimpijskich (EOC), Wiceprezes Stowarzyszenia Narodowych Komitetów Olimpijskich (ANOC), Wiceprezes Światowej Federacji Narciarskiej (FIS), wieloletni Prezes Słoweńskiej Federacji Narciarskiej i Słoweńskiego Komitetu Olimpijskiego. 

Dr Janez Kocijančič był pasjonatem sportu, niezwykle zaangażowanym w szerzenie idei olimpijskich.
Był wielkim przyjacielem Polski szczególnie Polskiego Komitetu Olimpijskiego.  Doskonale znał polską historię, kulturę i literaturę, interesowały go osiągnięcia naszych sportowców.

Promował sportowe talenty - to z jego inicjatywy młodym reprezentantom europejskich krajów wręczane są nagrody im. Piotra Nurowskiego, tragicznie zmarłego w katastrofie smoleńskiej Prezesa Polskiego Komitetu Olimpipjskiego. Dzięki działaniom i staraniom Janeza Kocijančiča odbywają się m.in. takie imprezy, jak Igrzyska Europejskie czy Olimpijskie Festiwale Młodzieży Europy (EYOF).

Rodzinie i bliskim składamy najszczersze kondolencje.

Z ogromnym żalem informujemy, że odszedł Ryszard Zieniawa „Mistrz” – wybitny zawodnik, trener, działacz  judo, niezwykle zasłużony dla Polskiego Ruchu Olimpijskiego. 

Ryszard Zieniawa był zawodnikiem Zrywu Gdańsk (1956-1957), Spójni Gdańsk (1958-1959) i Wybrzeża Gdańsk (od 1959).W swojej karierze zawodniczej zdobył 11 tytułów mistrza Polski. Wychowankowie „Mistrza” zdobyli niezliczone medale w mistrzostwach Polski, Europy, Świata oraz Igrzysk Olimpijskich. Zawodnikami byli m.in. Jan Okrój, Czesław Kur, Antoni Reiter, Janusz Pawłowski.

W latach 1959-1964 i 1980-1991 Ryszard Zieniawa był trenerem Reprezentacji Polski, z którą największy sukces odniósł na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu (1988), gdzie Waldemar Legień zdobył złoty, a Janusz Pawłowski srebrny medal. Osiągnięcia te przyniosły mu zwycięstwo w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego trenera roku 1988.

W latach 1957-1976 i 1988-1994 był członkiem zarządu Polskiego Związku Judo. W 2010 roku został uhonorowany miejscem w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie. Posiadał stopień mistrzowski 9 DAN w judo.

Rodzinie i Przyjaciołom Ś.P. Ryszarda Zieniawy oraz Polskiemu Związkowi Judo Zarząd Towarzystwa Olimpijczyków Polskich składa wyrazy współczucia. 

Zmarła Krystyna Łybacka – była Minister Edukacji i Sportu, wieloletnia Posłanka na Sejm, deputowana do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji, znana i ceniona Wielkopolanka.

Krystyna Łybacka ukończyła Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu, była doktorem nauk matematycznych oraz wykładowcą akademickim. Przez wiele lat pracowała w Instytucie Matematyki Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej.

Mandat poselski pełniła od 1991 r. do 2014 r. W latach 2001–2004 była Ministrem Edukacji i Sportu. Z jej inicjatywy powstała Polska Konfederacja Sportu.

W 2014 roku została Europosłanką. W 2019 r. uznana została za najbardziej pracowitego Europosła w kategorii edukacja, kultura i media w ramach plebiscytu MEP Awards organizowanego przez "The Parliament Magazine".

Rozwój sportu profesjonalnego, promocja ruchu olimpijskiego i edukacja sportowa wśród dzieci i młodzieży były zawsze niezwykle ważne dla Krystyny Łybackiej – czemu dawała wyraz pełniąc funkcję Posłanki, Minister Edukacji i Sportu oraz Europosłanki.

Mężowi, Rodzinie, Przyjaciołom i Współpracownikom Ś.P. Krystyny Łybackiej Towarzystwo Olimpijczyków Polskich składa wyrazy współczucia. Odeszła osoba niezwykłej energii, pracowitości, szczególnie zaangażowana w sprawy społeczne. 

Zmarł Zbigniew Stosio – wieloletni Sekretarz Generalny Polskiego Związku Żeglarskiego, członek i wiceprzewodniczący Komisji Rewizyjnej Polskiego Komitetu Olimpijskiego, organizator Światowych  Polonijnych Igrzysk Żeglarskich. Miał 72 lata. Odszedł wieczorem 17 kwietnia 2020 r.

Zbigniew Stosio od 30 lat związany był z Polskim Związkiem Żeglarskim. Niezwykle aktywny, zaangażowany i oddany żeglarstwu, był najdłużej urzędującym Sekretarzem Generalnym. Łączył pracę ze swoją największą pasją. Był także sekretarzem jury nagrody Rejs Roku – Srebrny Sekstant, członkiem Yacht Klubu Polski Warszawa, Harcerskiego Ośrodka Wodnego Warszawa oraz Bractwa Wybrzeża – Mesy Kaprów Polskich.

Przez wiele lat pracował w Zarządzie Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz Komisji Sportu Dzieci i Młodzieży. Razem z żeglarską reprezentacją uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie, Sydney, Pekinie i Londynie.

Otrzymał wiele branżowych i państwowych odznaczeń. Za swoją działalność otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, medal „Za Szczególne Zasługi dla Żeglarstwa Polskiego” oraz godność Członka Honorowego PZŻ.

Zbigniew Stosio ma wielkie i niekwestionowane zasługi dla Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Był wielkim Przyjacielem i Członkiem Polskiej Rodziny Olimpijskiej. Jego śmierć to duża strata dla polskiego ruchu olimpijskiego.

Najbliższym śp. Zbigniewa Stosio składamy wyrazy współczucia i otuchy w tych trudnych dniach.

W dniu 9 kwietnia br. zmarła Mieczysław Długoborski - polski lekkoatleta, uczestnik igrzysk olimpijskich.

Startował w biegach średniodystansowych. Wystąpił w  Igrzyskach XV Olimpiady w Helsinkach, w 1952r. Wystartował w eliminacjach w biegu na 1500 metrów podczas których odpadł w eliminacjach. Był dwukrotnym halowym mistrzem Polski w sztafecie 3 x 1000 m (w 1951 i 1954) oraz wicemistrzem w sztafecie 4 x 400 m (w 1952).

Rekordy życiowe:

bieg na 800 m - 1:54,2

bieg na 1500 m - 3:53,4

Startował w barwach Spójni Wrocław, Gwardii Warszawa i Polonii Warszawa. Po zakończeniu kariery sportowej został trenerem.

Najbliższym składamy wyrazy współczucia.

                                                                                                               Mieczysław Nowicki

                                                                                                                             Prezes

                                                                                                Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.

8 kwietnia br. zmarł w Warszawie wiceprezes Polskiej Korporacji Menedżerów Sportu Wiktor Wierniuk. Miał 75 lat.

Wiktor Wierniuk, od najmłodszych lat związany był ze sportem jako: zawodnik, trener, urzędnik centralnych organów administracji państwowej: Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu, Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz Komitetu ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej.

W 1967 roku ukończył Akademię Wychowania Fizycznego w Warszawie. Sportową pasję realizował w Polskim Związku Pływackim i stołecznym Klubie Sportowym Warszawianka.

Posiadał niezwykłe, kompetencje w rozwiązywaniu problemów ludzi i organizacji kultury fizycznej i sportu, które zjednały Mu wielu przyjaciół.

Bliskim Zmarłego przekazujemy słowa współczucia i otuchy.

Kilkaset osób towarzyszyło w środowe popołudnie 4 lutego br., w ostatniej drodze złotemu i srebrnemu medaliście olimpijskiemu w skokach przez przeszkody Janowi Kowalczykowi, który spoczął na stołecznym cmentarzu Północnym.

- Jan Kowalczyk miał dwie miłości w życiu, kochał konie i ludzi. Sukcesy uzasadniał swoimi snami tuż przed zawodami. Kiedy śniły mu się gołębie i łabędzie, wygrywał z rywalami - mówił celebrujący żałobną mszę świętą kapelan polskich sportowców ks. Edward Pleń. Zacytował także słowa komentatora Jana Ciszewskiego opisującego start jeźdźca w Moskwie: "Artemor brał najtrudniejsze przeszkody, piękna praca jeźdźca".

"Z głębokim smutkiem i żalem przyjąłem wiadomość o śmierci Jana Kowalczyka, wybitnego sportowca, mistrza olimpijskiego, promotora jeździectwa, miłośnika i ambasadora sportu, wspaniałego człowieka i przyjaciela. Jego zasługi dla polskiego sportu i ruchu olimpijskiego są ogromne oraz niepodważalne" – napisał Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Andrzej Kraśnicki, którego słowa odczytał Wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Mieczysław Nowicki jednocześnie Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich  srebrny i brązowy medalista olimpijski w kolarstwie z Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976.

„ Jan Kowalczyk był jednym z najwybitniejszych jeźdźców swoich czasów, nieraz pokazywał, że był genialnym jeźdźcem w skali światowej. Jego złoty medal przeszedł do legendy polskiego sportu” – powiedział w swoim wystąpieniu w imieniu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich – Prezes Mieczysław Nowicki.

Bogatą karierę Jana Kowalczyka przedstawił w imieniu środowiska jeździeckiego i kolegów z sekcji Legii na Kozielskiej były Prezes Polskiego Związku Jeździeckiego Marcin Szczypiorski.

Nie żyje Jan Kowalczyk, mistrz olimpijski z Moskwy w jeździectwie. Jedyny polski mistrz olimpijski w jeździectwie. Zmarł po długiej chorobie w wieku 78 lat. Był uważany za największy talent w historii polskiego jeździectwa.

Jan Kowalczyk urodził się na terenie Państwowego Stada Ogierów w Drogomyślu i trudno się dziwić, że zżyty z końmi od dziecka, potrafił wyczuwać rumaki na parcourze jak nikt inny. Już jako 12-letni chłopiec dosiadł konia sportowego z PSO. Zaczął startować w barwach LZS Drogomyśl i już trzy lata później odniósł pierwsze zwycięstwo w Żywcu. Siedemnaście razy zdobywał tytuł mistrza Polski i trzykrotnie był wicemistrzem kraju. Uczestniczył aż w 456 konkursach o Puchar Narodów w których odniósł 5 zwycięstw.

Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1968r podczas których zajął 11 miejsce, Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972r. gdzie zajął 12 miejsce. Trzecie podejście Jana Kowalczyka zakończyło się pełnym sukcesem podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie w 1980r  zdobył w konkursie indywidualnym złoty medal natomiast drużynowo srebrny medal. Na kilka tygodni przed imprezą Polak spadł z konia i złamał obojczyk. Na domiar złego Artemor podczas treningów w stolicy ZSRR zaczął marudzić i odmawiać posłuszeństwa. Dopiero zmiana stroju Kowalczyka (z fraka na normalny wojskowy mundur, na co na szczęście zezwalał regulamin i był jeszcze czas na przysłanie go z Warszawy) wyraźnie poprawiły humor i samopoczucie Artemora, który walczył z wyjątkowym zaangażowaniem.

 Nasz reprezentant nie przejechał żadnego z dwu nawrotów bezbłędnie, ale narzucił tak wysokie  tempo, którym zmusił rywali, zwłaszcza jadącego na samym końcu Nikołaja Korolkowa (ZSRR), do nerwowej pogoni za liderem. Nikołaj Korolkow nie wytrzymał nerwowo, jego Espadron miał jedną zrzutkę, a na dodatek doszło do przekroczenia limitu czasu i tym samym Polak został złotym medalistą, zdobywając pierwszy i jedyny jak do tej pory tytuł mistrza olimpijskiego w historii naszego jeździectwa.

W imieniu Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich najbliższym składam wyrazy najszczerszego współczucia.

Mieczysław Nowicki

Prezes 

Towarzystwa Olimpijczyków Polskich

Z żalem informujemy, że w dniu 2 lutego zmarł wieloletni reprezentant Polski i olimpijczyk z Rzymu (1960) w koszykówce, Ryszard Olszewski. 

Ten znakomity koszykarz w latach 1953-1963 reprezentował Polskę aż 120 razy, zdobywając łącznie 653 punkty. W 1960 roku wraz z reprezentacją Polski koszykarzy zajął 7. miejsce podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie.

Był wielokrotnym uczestnikiem mistrzostw Europy i akademickich mistrzostw świata, po zakończeniu sportowej kariery był sędzią i trenerem. Za wkład w rozwój sportu został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

Jego śmierć to bolesna strata dla polskiego sportu. Bliskim Zmarłego przekazujemy słowa współczucia.

Z wielkim żalem zawiadamiamy, że po ciężkiej chorobie zmarł olimpijczyk z Seulu, Mieczysław Tracz.

Reprezentował barwy najpierw LKS Agrosu Żary, zaś od 1977 WKS Śląska Wrocław. Trzykrotnie, w latach 1983, 1984 (w wadze koguciej) i w 1988 (w wadze piórkowej), zdobył złoty medal mistrzostw Polski. Za zajęcie czwartego miejsca na mistrzostwach Europy w 1985 rok później został wybrany Mistrzem Sportu. W 1987 na mistrzostwach świata został sklasyfikowany na siódmej pozycji. W następnym roku na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu dotarł do trzeciej rundy, w której uległ przyszłemu mistrzowi olimpijskiemu Kamadirowi Madżidowowi z ZSRR. W tym samym roku na mistrzostwach Europy zajął piątą lokatę. Był starszym bratem Józefa Tracza, multimedalisty olimpijskiego.
Jego syn, Michał Tracz jest etatowym reprezentantem Polski w zapasach w stylu klasycznym w niskich kategoriach.

W sobotę w wieku 83 lat zmarł Zenon Begier - znakomity sportowiec i trener, 40-krotny reprezentant Polski w rzucie dyskiem, olimpijczyk z Rzymu (1960) i Tokio (1964).

Największy sukces odniósł w Stuttgarcie w 1965 roku, kiedy zwyciężył w finale Pucharu Europy – 58.92 m.

Rodzinie i najbliższym przekazuję słowa otuchy i wyrazy najgłębszego współczucia.

Mieczysław Nowicki

Prezes

Towarzystwa Olimpijczyków Polskich

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 7 czerwca 2019 (piątek) o godz.12:00 na Cmentarzu Komunalnym Północnym (Wólka Węglowa) w Warszawie, ul. Wóycickiego 14.

Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Ś.P. Jana Dydaka, wielokrotnego mistrza i reprezentanta kraju w boksie.

Na igrzyskach olimpijskich w Seulu w 1988r., zdobył brązowy medal w wadze półśredniej. Startował także w mistrzostwach Europy w Göteborgu 1991r., gdzie odpadł z turnieju w półfinale zdobywając brązowy medal oraz mistrzostwach świata w Sydney 1991, lecz bez powodzenia.

Trzy razy sięgał po tytuł mistrza Polski w 1987, 1990 i 1991, dwukrotnie zwyciężał w Turnieju im. Feliksa Stamma w 1989 i 1990. Na przełomie lat 80. i 90. największy, obok Andrzeja Gołoty i Dariusza Michalczewskiego, talent polskiego boksu. Czterokrotny zwycięzca klasyfikacji „Boksu” na najlepszego polskiego pięściarza: 1988 /waga półśrednia/, 1989, 1990, 1991 /waga lekkośrednia/.

W barwach Czarnych Słupsk złoty medalista drużynowych mistrzostw Polski w 1990 oraz 8-krotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych /5 zwycięstw, 3 porażki/. Według oficjalnych statystyk stoczył 171 walk, 159 wygrał, 2 zremisował i 10 przegrał.

Karierę zakończył w roku 1991, z powodu poważnej kontuzji dłoni. Był zawodnikiem GKS Jastrzębie /1982–1986/ i Czarnych Słupsk /1987–1991/. W 2005 został trenerem sekcji bokserskiej Czarnych.

Bliskim Zmarłego przekazujemy słowa współczucia.

                    Mieczysław Nowicki

Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich

28 lutego br. po ciężkiej chorobie w wieku 71 lat zmarł Ś.P. Zdzisław Antczak, wielokrotny reprezentant Polski w piłce ręcznej, uczestnik igrzysk w Monachium (1972), członek drużyny, która 4 lata później zdobyła w Montrealu, jedyny jak do tej pory brązowy medal olimpijski. Sześciokrotny mistrz Polski w drużynie Śląska Wrocław. 130-krotny reprezentant Polski. Podczas Mistrzostw Świata w Niemczech Wschodnich w 1974 r. został uznany za najlepszego skrzydłowego.

Zawsze skromny i powszechnie lubiany.

Bliskim Zmarłego przekazujemy słowa współczucia i otuchy.

                         Mieczysław Nowicki

Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.

Z wielkim smutkiem odebraliśmy wiadomość o zgonie Ś.P. Jadwigi Marko-Książek, wybitnej siatkarki, która w reprezentacji rozegrała 144 mecze, członkini drużyn brązowych medalistek olimpijskich z Igrzysk XVIII Olimpiady Tokio 1964 oraz Igrzysk XIX Olimpiady Meksyk 1968.

Pani Jadwiga po zakończeniu swojej bogatej kariery była przez wiele lat pracownikiem naukowo-dydaktycznym gdańskiej AWFiS.

Bliskim Zmarłej przekazujemy słowa współczucia i otuchy.

Mieczysław Nowicki
Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.

Z wielkim smutkiem odebraliśmy wiadomość o zgonie Ś.P. Zbigniewa Szczepkowskiego, wybitnego polskiego kolarza, olimpijczyka z Montrealu z 1976 roku.

Był zarówno zawodnikiem, trenerem oraz dyrektorem sportowym. W swojej karierze wiele sukcesów odnosił zarówno na torze, jak i na szosie. Polska drużyna torowców z nim w składzie zajęła 5. miejsce w drużynowym wyścigu na dochodzenie w podczas Igrzysk XXI Olimpiady Montrealu 1976. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski w jeździe indywidualnej na czas w 1980\ r., oraz złotym w drużynowej jeździe na czas w 1980r..

Po zakończeniu kariery sportowej przez wiele lat pracował jako szkoleniowiec.

Bliskim Zmarłego przekazujemy słowa współczucia i otuchy.

Zmarł w nocy z 3 na 4 lutego 2019 roku.

Mieczysław Nowicki
Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich,

W nocy z 19 na 20 listopada jeden z najlepszych polskich trenerów bokserskich - Andrzej Gmitruk - zginął w pożarze domu - poinformowała Ochotnicza Straż Pożarna w Długiej Kościelnej.

Andrzej Gmitruk urodził się 14 lipca 1951 roku w Warszawie. Był trenerem, menadżerem, i promotorem bokserskim. Doprowadził pięściarzy warszawskiej Legii do pięciu medali drużynowych mistrzostw Polski. W 1983 roku został trenerem reprezentacji Polski, a podczas Igrzysk XXIX Olimpiady w Seulu w 1988 roku. Podczas Igrzysk podopieczni Andrzeja Gmitruka Jan Dydak w kategorii półśredniej, Henryk Petrich w kategorii półciężkiej, Andrzej Gołota w kategorii ciężkiej, Janusz Zarankiewicz w kategorii superciężkiej zdobyli brązowe medale. W latach 1988-1998 Adnrzej Gmitruk pracował w Norwegii. Później poświęcił się pracy w boksie zawodowym. Pracą trenerską łączył z komentowaniem i występowaniem w roli eksperta telewizyjnego.

Andrzej Gmitruk w ostatnim czasie był trenerem Artura Szpilki, Izu Ugonoha i Mateusza Masternaka. Miał 67 lat.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich łączy się w bólu z najbliższymi zmarłego.

W wieku 51 lat zmarł w Buenos Aires Patrick Baumann - członek Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego od 2007 roku, wieloletni sekretarz generalny Międzynarodowej Federacji Koszykówki (FIBA) oraz między innymi przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Zimowych Młodzieżowych Igrzysk Olimpijskich w Lozannie (2020).

Jeszcze kilka dni temu uczestniczył w argentyńskiej stolicy w MKOl-owskim forum „Olimpizm w działaniu” oraz odbywającej się 8 i 9 października 133. Sesji MKOl.

Kilka tygodni wcześniej w Genewie spotkał się z prezesem PKOl Andrzejem Kraśnickim oraz Ministrem Sportu i Turystyki Witoldem Bańką. Panowie rozmawiali o najważniejszych problemach współczesnego sportu i olimpizmu, w tym o kwestiach walki z dopingiem.

W związku ze śmiercią Patricka Baumanna przewodniczący MKOl Thomas Bach zarządził opuszczenie do połowy masztu flagi olimpijskiej na siedzibie olimpijskiej centrali z Lozannie oraz w Wiosce sportowej MIO w Buenos Aires.

Prezes PKOl Andrzej Kraśnicki skierował 14 października do Thomasa Bacha list, z prośbą o przekazanie szczerych kondolencji bliskim Patricka Baumanna, podkreślając jak ważną postacią w światowym sporcie był zmarły w tak młodym wieku działacz.

- Polska rodzina olimpijska łączy się w smutku ze wszystkimi ludźmi sportu - napisał prezes PKOl.

Prawdziwe tłumy w upalny czwartek, 5 lipca w ostatnią drogę odprowadziły zmarłą 29 czerwca Irenę Szewińską - Pierwszą Damę Polskiego Sportu, zdobywczynię 7 medali olimpijskich, wielokrotną rekordzistkę świata, mistrzynię Europy, wiceprezes PKOl i członkinię MKOl.

Uroczystości pogrzebowe składały się z dwóch części. Pierwszą stanowiła Msza święta w Katedrze Polowej Wojska Polskiego. Uczestniczyli w niej - obok najbliższych Zmarłej - Para Prezydencka, liczni przedstawiciele rodziny olimpijskiej na czele z przewodniczącym MKOl dr Thomasem Bachem. Licznie przybyli reprezentanci kilku pokoleń lekkoatletyki wraz z całym środowiskiem sportowym.

Mszę poprzedziły warty honorowe: Komisji Sportu Kobiet PKOl (którą I. Szewińska kierowała), przedstawicieli mediów sportowych, Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, Towarzystwa Olimpijczyków Polskich, sponsorów i partnerów PKOl, Ministerstwa Sportu i Turystyki, Kancelarii Prezydenta RP oraz kierownictwa Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Ceremonii towarzyszyło ponad 20 pocztów sztandarowych PKOl, polskich związków sportowych, m.st. Warszawy, wielu klubów i szkół noszących imiona Polskich Olimpijczyków.

Podczas uroczystości w Katedrze głos zabrał Prezydent Andrzej Duda, który powiedział m.in.: - W stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości żegnamy sportowca stulecia. Prezydent podkreślił, że nazwisko Szewińskiej było zawsze symbolem polskiego sportu i trudno sobie wyobrazić, że teraz tego symbolu zabraknie. Dziękujemy za wspaniałe życie, będzie Pani dla nas zawsze przykładem. Cześć Jej pamięci - powiedział Andrzej Duda.

Po Mszy Świętej uroczystości pogrzebowe przeniosły się na Cmentarz Wojskowy na warszawskich Powązkach. Tam w Alei Zasłużonych pochowano najlepszą polską sportsmenkę. Ceremonia miała charakter państwowy i odbywała się z wojskową asystą honorową. Także na cmentarzu obecna była Para Prezydencka.

Głos zabrał premier Mateusz Morawiecki, który przypomniał w jakich okolicznościach kilkunastoletnia Irena rozpoczęła swoją sportową przygodę i jak godnie potem reprezentowała nasz kraj na najważniejszych światowych imprezach. - Dawała chwałę polskiemu sportowi, była wzorem nie tylko dla sportowców, ale dla wszystkich Polaków - podkreślił premier i dodał: - Zmarła pokazywała, jak poprzez sport tworzyć lepszy kraj i lepsze społeczeństwo.

W imieniu światowej rodziny olimpijskiej i MKOl głos zabrał jego przewodniczący dr Thomas Bach. W niezwykle szczerym, bardzo osobistym wystąpieniu złożył kondolencje pogrążonej w smutku rodzinie i przypomniał, że od lat z Irena Szewińską się przyjaźnił. - Każdy, kto był świadkiem jej występów sportowych widział, w jakim stylu osiąga sukcesy i widział, że towarzyszy temu wielka elegancja. Wszyscy, którzy mieli kontakt z Ireną jako przyjaciółką, zetknęli się z jej wielkim ciepłem i serdecznością - mówił Bach, dodając, iż Szewińska całe swoje życie poświęciła sportowi. - Była wzorem dla wszystkich i we wszystkim, a jednocześnie była niesamowicie skromna. To dlatego była inspiracją dla lekkoatletów i kobiet na całym świecie. Żegnaj, droga Przyjaciółko - zakończył po polsku.

Irenę Szewińską nad grobem pożegnali także: minister sportu i turystyki Witold Bańka, szef Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) Sebastian Coe, wiceprezes PZLA Tomasz Majewski i prezes PKOl Andrzej Kraśnicki. Ten ostatni - podkreślając wieloletnią znakomitą współpracę z Ireną Szewińską i jej wielką aktywność jako zawodniczki i działaczki - zwrócił także uwagę na fakt, iż zaangażowanie w życie sportowe nie przeszkodziło jej mieć wzorowo funkcjonującą rodzinę, na porządnych ludzi wychować dwóch synów, cieszyć się wnuczętami.

W imieniu rodziny Ireny Szewińskiej za słowa współczucia i obecność na uroczystościach pogrzebowych tak wielu zacnych osobistości oraz setek sympatyków sportu z całego kraju i zagranicy podziękował starszy syn, Andrzej.

Po złożeniu trumny do grobu Kompania Reprezentacyjna WP oddala trzykrotnie salwę honorową, a orkiestra wojskowa z Radomia odegrała "Marsz żałobny" Fryderyka Chopina. Grób i jego otoczenie pokryły dziesiątki wieńców, m.in. od najwyższych władz państwowych, polskich i zagranicznych organizacji sportowych, wielu instytucji i urzędów oraz osób prywatnych.

W uroczystościach żałobnych po śmierci Ireny Szewińskiej, oprócz wspomnianych już Thomasa Bacha i Sebastiana Coe, uczestniczyli również: członek MKOl Alex Gilady, przedstawiciele kierownictw narodowych komitetów olimpijskich: Łotwy, Litwy i Słowacji. Licznie reprezentowani byli parlamentarzyści i ministrowie. W tłumie żegnających Panią Irenę dostrzegliśmy zarówno jej dawne koleżanki i kolegów z reprezentacji Polski (m.in. Ewę Kłobukowską, Ludwikę Chewińską, Jacka Wszołę, Władysława Nikiciuka, Władysława Kozakiewicza), przedstawicieli innych dyscyplin (Edwarda Skorka, Włodzimierza Lubańskiego, Jacka Bierkowskiego, Kajetana Broniewskiego, Mieczysława Nowickiego, Ryszarda Stadniuka, Czesława Langa, Andrzeja Suprona, Pawła Januszewskiego i in.) jak i przybyłą do Warszawy specjalnie z tej okazji dawną rywalkę naszej "Królowej królowej" - mistrzynię olimpijską oraz wielokrotną mistrzynię świata i Europy - reprezentantkę b. NRD - Maritę Koch.

W ostatnich dniach tylko do Biura PKOl nadeszło blisko 150 listów z kondolencjami po śmierci Pierwszej Damy Polskiego Sportu. Wiemy, iż podobne napłynęły także do Polskiego Związku Lekkiej Atletyki.

W okresie od 6 do 14 lipca w hallu Centrum Olimpijskiego będzie wyłożona specjalna księga, do której wszyscy zainteresowani będą mogli wpisywać kondolencje po śmierci Ireny Szewińskiej.

Z olbrzymim smutkiem, bólem i żalem Towarzystwo Olimpijczyków Polskich informuje o śmierci Ireny Szewińskiej - Pierwszej Damy Polskiego Sportu, wspaniałej lekkoatletki, a potem - działaczki sportowej.     Foto: Szymon Sikora

Irena Szewińska była wielokrotną reprezentantką Polski multimedalistką mistrzostw Europy.  Podczas Igrzysk Olimpijskich, w których startowała pięciokrotnie, w latach: 1964 Tokio, 1968 Meksyk, 1972 Monachium, 1976 Montrealu oraz w 1980 Moskwie w biegach sprinterskich i skoku w dal wywalczyła aż siedem medali - 3 złote, 2 srebrne i 2 brązowe. Była wielokrotną rekordzistka zaś w roku 1974 uznana za najlepszą lekkoatletkę globu.

Po zakończeniu kariery zawodniczej aktywnie włączyła się w działalność w Polskim Związku Lekkiej Atletyki i międzynarodowych strukturach tej dyscypliny oraz w polskim i światowym ruchu olimpijskim. Od wielu lat była wiceprezesem PKOl, a od 1998 roku członkinią Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego - z jego ramienia pracowała w komisjach nadzorujących przygotowania gospodarzy do igrzysk w: Atenach (2004), Londynie (2012) i Tokio (2020). Od ponad 20 lat pełniła funkcję Wiceprezesa w Towarzystwie Olimpijczyków Polskich przewodniczyła w Polskim Stowarzyszeniu Sportu Kobiet. Za wybitne osiągnięcia sportowe i społeczną aktywność w ruchu sportowym otrzymała wysokie odznaczenia państwowe, w tym - Order OrłaBiałego. Była też jedną z pierwszych osób wyróżnionych Orderem Zasługi Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Gdańska Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu im. J. Śniadeckiego nadała jej tytuł Doktora Honoris Causa, a funkcjonująca przy Uniwersytecie Jagiellońskim kapituła - Medal Kalos Kaghatos. Irena Szewińska została także uhonorowana w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie-Cetniewie, Jej imię nosi publiczna szkoła podstawowa w Pułtusku.

Od kilku lat Pani Irena Szewińska zmagała się z chorobą nowotworową. Niezwykle dzielnie – podobnie jak na bieżni – do końca walcząc o zwycięstwo. Wydawało się, że zwycięstwo jest blisko i najgorsze ma już za sobą. Niestety, nastąpił nagły nawrót choroby i to właśnie ona tę nierówną walkę wygrała. Jeszcze niedawno (9 czerwca) Irena Szewińska była obecna na Pikniku Olimpijskim… Odeszła w wieku 72 lat.

We środę 28 marca odbyły się uroczystości pogrzebowe honorowego prezesa RROl w Łodzi gen. prof. Henryka Chmielewskiego.

Gen. prof. Henryk Mikołaj Chmielewski urodził się 10 września 1934 w Myszyńcu, zm. 22 marca  w Łodzi.  Polski lekarz neurolog, profesor nauk medycznych, generał brygady Wojska Polskiego, poseł na Sejm X kadencji.

Studia ukończył w 1958 studia na Akademii Medycznej w Łodzi. Pracował jako lekarz w jednostkach lotnictwa wojskowego. Uzyskiwał stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego. W latach 1964–1970 był ordynatorem oddziału neurologicznego w Centralnym Wojskowym Zespole Sanatoryjnym w Lądku-Zdroju. Od 1973 był kierownikiem Kliniki Neurologicznej Wojskowej Akademii Medycznej.
W latach 1985–1987 pełnił funkcję prorektora, a w latach 1991–1998 komendanta-rektora Wojskowej Akademii Medycznej.

Z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1989 do 1991 sprawował mandat posła na Sejm kontraktowy z okręgu Warszawa-Praga Południe. W trakcie kadencji przeszedł do Klubu Posłów Wojskowych, zasiadał w Komisji Zdrowia. W 1990 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych, a w 1991 prezydent RP Lech Wałęsa awansował go na generała brygady.

Był profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, kierownikiem Kliniki Neurologii i Neurorehabilitacji. Stworzył polską szkołę terapii manualnej kręgosłupa. Był wiceprezesem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Neurologicznego.

Zmarł 22 marca 2018 w Łodzi, został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi.

Podczas mszy żałobnej obecny był poczet sztandarowy w składzie Zygfryd Kuchta, Jan Kudra i Gabriel Kabza. Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich jednocześnie Wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Mieczysław Nowicki we wzruszającym wystąpieniu przypomniał dokonania Zmarłego.

Dalsza część uroczystości odbyła się na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Wojska Polskiego, gdzie Profesora odprowadziły tłumy przyjaciół, współpracowników i pacjentów. Kompania honorowa oddała salwę, a marsz żałobny odegrała orkiestra MPK. Sztandar PKOl nieśli Zygfryd Kuchta, Jan Kudra i Tomasz Kupis.

Podczas całości uroczystości nie zabrakło licznych przedstawicieli rodziny olimpijskiej, wśród których byli Teresa Andrzejewska, Barbara Niemczyk, Lucjan Józefowicz, Kazimierz Maranda i Tomasz Rosset.

Żegnaj, Profesorze. Pozostaniesz w naszej pamięci.

W dniu 27 marca br. o godz. 11:00 w Kaplicy – Kościele Zmartwychwstania Pańskiego na Cmentarzu Rakowickim miała miejsce uroczystość pogrzebowa prof. Haliny Zdebskiej – Biziewskiej, przewodniczącej Klubu Fair Play Polskiego Komitetu Olimpijskiego członkini Polskiej Akademii Olimpijskiej, zmarłej 17 marca br. Liczna delegacja Polskiego Komitetu Olimpijskiego reprezentowana była przez Wiceprezesa PKOl Mieczysława Nowickiego, który jednocześnie reprezentował całe środowisko polskich olimpijczyków, jako Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.

Towarzystwo Olimpijczyków Polskich z żalem informuje, że w sobotę, 17 marca br. w wieku 57 lat po krótkiej, lecz ciężkiej chorobie zmarła dr hab. prof. nadzw. Halina Zdebska-Biziewska - przewodnicząca Klubu Fair Play Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Z ruchem olimpijskim związana była przez ponad ćwierćwiecze. W okresie od 1995 do 2000 roku, jako członkini Komisji Kultury i Edukacji Olimpijskiej oraz Koła Młodych Polskiej Akademii Olimpijskiej (PAOL), a od 2001 roku, jako członkini Polskiej Akademii Olimpijskiej. Po dwóch latach członkostwa w Klubie Fair Play, w roku 2013 została jego przewodniczącą. Obdarzona wyjątkową kulturą osobistą, bardzo ambitna, godnie reprezentowała nasze środowisko w strukturach międzynarodowych - od października 2016 jako członkini Zarządu Europejskiego Ruchu Fair Play (EFPM) oraz Rady Międzynarodowego Komitetu Fair Play (CIFP). Ostatni raz na arenie międzynarodowej reprezentowała nas w styczniu br., uczestnicząc w Sprawozdawczo-Wyborczym posiedzeniu Międzynarodowego Komitetu Pierre'a de Coubertin (CIPC) w Lozannie, podczas którego została ponownie wybrana w skład jego Zarządu.

Autorka kilkudziesięciu opracowań naukowych z zakresu historii i filozofii sportu, olimpizmu oraz teorii zespołowych gier sportowych, współautorka programu szkolenia sportowego dzieci i młodzieży dla szkół mistrzostwa sportowego. Przez wiele lat związana ze sportem akademickim (najpierw jako siatkarka AZS AWF Kraków, a potem trenerka grup młodzieżowych oraz członkini Zarządu tego klubu). Aktywna
w strukturach Małopolskiej Rady Olimpijskiej.

Poza działalnością stricte naukową uprawiała również publicystykę sportową na łamach "Magazynu Olimpijskiego", "Tempa", "Dziennika Polskiego", "Akademickiego Przeglądu Sportowego", "Sportowego Stylu". Była laureatką prestiżowych nagród: "Brązowego Wawrzynu Olimpijskiego PKOl 1996" (w kategorii prac naukowych i popularno-naukowych) oraz nagrody Prezydenta Miasta Krakowa "Przyjaciel Sportu `2002". Kochała muzykę poważną, teatr, literaturę i sport. Była osobą niezwykle ciepłą i serdeczną.

Najbliższym Zmarłej Zarząd Towarzystwa Olimpijczyków Polskich składa serdeczne wyrazy głębokiego współczucia.