Kajakarka z Gorzowa Wielkopolskiego, partnerka Anety Pastuszki, wielokrotna mistrzyni Polski, mistrzyni Europy i świata, brązowa medalistka olimpijska z Sydney (2000) i Aten (2004).
Urodzona 10 stycznia 1974 w Gorzowie Wielkopolskim, córka Tadeusza i Krystyny, absolwentka miejscowego III Liceum Ogólnokształcącego, reprezentantka (160 cm, 58 kg) MKKS Gorzów Wielkopolski, wychowanka Krystyny Głażewskiej (klub) i Piotra Głażewskiego (kadra). W szkole podstawowej grała w siatkówkę i koszykówkę, a została kajakarką (1986) z własnej nieprzymuszonej woli, może dlatego, że mieszkała w dzielnicy Zawarcie, naprzeciwko Międzyszkolnego Kajakowego Klubu Sportowego. Zadziorna, nieustępliwa, skrupulatna. Nie lubi improwizacji. I nie przepada za wodą. Kocha za to słońce, ciepło i wtedy trening jest dla niej wielką przyjemnością. Trafiła dobrze. W klubie znalazła troskliwych opiekunów oraz świetną partnerkę (Aneta Pastuszko), z którą zaczęła odnosić pierwsze sukcesy (1994). Ale przyplątała się anemia i na pierwsze igrzyska, które miały być wspólne, Aneta pojechała sama (startowała w jedynce).
W zmaganiach z anemią zwyciężyła (ogromna pomoc lekarza Andrzeja Rakowskiego) rozpoczynając kolejny czteroletni cykl przygotowań olimpijskich. Wszystko szło dobrze. Polki z roku na rok robiły bardzo widoczne postępy. Sięgnęły po medale mistrzostw świata i Europy, ale dużo nie brakowało, by nie spełnił się kolejny sen o medalu olimpijskim. W Sydney wymarzoną pogodę mieli wioślarze. Gdy tylko skończyli rywalizację zerwał się wiatr dochodzący do 140 km /godz. Poważnie zaczęto dyskutować o przerwaniu regat. Ale to by była klęska. Cztery lata treningu mogły być znów zmarnowane. Na szczęście jednak popłynęły. Pod wiatr. Dystans 500 metrów jakby wydłużył się przynajmniej o następną setkę. Ale wytrwały i medal zdobyły. W normalnych warunkach mógł być złoty.
W tych konkretnych warunkach brązowy też bardzo cieszył. Od 1993 startowała w mistrzostwach Polski seniorek (od 1994 w dwójce z Anetą Pastuszko z którą zdobyła najwięcej tytułów mistrzowskich). W latach 1993-2001 wywalczyła w sumie: 17 medali złotych, 7 srebrnych i 2 brązowe. Wielokrotna mistrzyni Polski: K-2 200 m (1997, 1998, 1999, 2000, 2001), K-2 500 m (1999, 2000, 2001), K-2 1000 m (2000, 2001), K-4 200 m (1998,1999,2000), K-4 500 m (1997, 1998, 1999, 2000). Na arenie międzynarodowej zdobyła tytuły: mistrzyni świata 1999 Mediolan (K-2 500 m), z Anetą Pastuszką, 3-krotnie wicemistrzyni świata 1999 Mediolan (K-2 200 m, z A. Pastuszką), 2001 Poznań (K-2 200 i 500 m), z Anetą Pastuszką, 5-krotna brązowa medalistka MŚ 1999 Mediolan (K-4 500 m, z A. Pastuszką, A. Michalak i J. Skowroń, K-4 200 m, z A.Pastuszką, A. Piszcz, A. Michalak), 2003 Gainsville (K-2 200 m, z A. Pastuszką, K-2 500 m, z J. Skowroń i K-4 200 m, z K. Sadalską, A. Pastuszką, J. Skowroń). 5-krotnie mistrzyni Europy 1999 Zagrzeb (K-2 200, 500, 1000 m, z A. Pastuszką), 2000 Poznań (K-2 200 i 500 m, z A. Pastuszką), wicemistrzyni Europy 2001 Mediolan (K-2 1000 m, z J. Skowroń) i 2-krotnie brązowy medal ME 2000 Poznań (K-2 1000 m), 2001 Mediolan (K-2 200 m) z A. Pastuszką.
*2000 Sydney: kaj. dwójki 500 m – 2. w I przedb. (7 osad) z czasem 1.42,90, 3. msc w finale (8 osad) z czasem 1.58,784, zdobywając brązowy medal (zw. B. Fischer i K. Wagner, Niemcy – 1.56,996). Partnerką w osadzie była A. Pastuszka; kaj. czwórki 500 m – 2. w II przedb. (5 osad) z czasem 1.35,88; 4. msc w finale (9 osad) z wynikiem 1.37,076 (zw. osada Niemiec: B. Fischer, M. Mucke, A. Schuck i K. Wagner – 1.34,532). Partnerkami w osadzie były: A. Michalak, A. Pastuszka i J. Skowroń.
*2004 Ateny: kaj. dwójki 500 m – 3. msc Partnerką w osadzie była A. Pastuszka – brązowy medal.
Bibl.: Magazyn Olimpijski, 2000, nr 8/9, s. 63; nr 10/11, s. 116; Kronika Sportu 2000, s. 66, 235, 236; Duński, Od Paryża, s. 834-836; Dokumentation Des Kanu-Rennsports, v. 6, 1999-2000, s. 57, 77, 84, 96, 135; USC Gorzów Wlkp., AU 286/1974.
