XX Memoriał Henryka Łasaka

W sobotę 11 sierpnia 2018 w Suchej Beskidzkiej odbył się  20. Międzynarodowy Memoriał Henryka Łasaka ze startem i metą również w Suchej Beskidzkiej. Wyścig wygrał Mateusz Grabis (Polska/Voster ATS Team). Na podium stanęli też Białorusin Eduard Worganow (Białoruś/Mińsk Cycling Club) i Czech Martin Boubal (CK Pribram Fany Gastro).

« ‹ z 5 › »

Do mety dotarło 71 kolarzy z 77, którzy wystartowali. Mateusz Grabis, który odniósł w sobotę pierwsze w karierze zwycięstwo, zachował na finiszu najwięcej sił na finiszu, który rozegrali miedzy sobą czterej zawodnicy. Cała czwórka przyjechała z ponad minutową przewagą nad całym peletonem.

Kolarze mieli do pokonania 165,5 km. Po przejechaniu rundy honorowej oraz czterech okrążeni ulicami Suchej Beskidzkiej zawodnicy skierowali się w stronę Zembrzyc. Dwa pierwsze okrążenia prowadził Tadeusz Mytnik medalista Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976r. członek Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich.  Dalej trasa wyścigu wiodła przez Tarnawę Dolną, Krzeszów, Kuków i Stryszawę w kierunku mety. Na drugiej z pięciu pętli uformowała się sześcioosobowa ucieczka, z której do końca wyścigu dojechało czterech zawodników. Impreza jest współorganizowana przez miasto Sucha Beskidzka i grupę Duo Circuli przy współpracy z gminami Stryszawa i Zembrzyce oraz powiatem suskim.

Henryk Łasak urodził się w 1932r. w miejscowości Las (koło Warszawy). Był trenerem kolarskiej reprezentacji Polski, wychowawcą i szkoleniowcem kilku pokoleń medalistów olimpijskich oraz mistrzostw świata, m.in. Ryszarda Szurkowskiego i Stanisława Szozdy. Zginął w styczniu 1973r.w wypadku samochodowym w Skomielnej Białej koło Suchej Beskidzkiej.

Podczas 20. Memoriału obecni byli również Mieczysław Nowicki Prezes Towarzystwa Olimpijczyków Polskich, Wiceprezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego dwukrotny medalista olimpijski Igrzysk XXI Olimpiady Montreal 1976r oraz kś. Edward Pleń duszpasterz polskich sportowców.

Wyniki 20. Memoriału Henryka Łasaka:

1. Mateusz Grabis (Polska/Voster ATS Team) 4:05.24
2. Eduard Worganow (Białoruś/Mińsk Cycling Club)
3. Martin Boubal (Czechy/CK Pribram Fany Gastro)
4. Paweł Stohr (Czechy/AC Sparta Praha Cycling) – wszyscy ten sam czas
5. Dawid Czubak (Polska/Voster ATS Team) strata 1.12
6. Adrian Banaszek (Polska/Voster) ten sam czas

Henryk Łasak

Najwybitniejszy trener w historii polskiego kolarstwa Henryk Łasak urodził się 17 lutego 1932 roku w podwarszawskiej miejscowości Las. Ojciec Franciszek pracował jako magazynier w aeroklubie warszawaskim, matka Leokadia zajmowała się domem i wychowaniem czwórki dzieci. Henryk Łasak miał troje młodszego rodzeństwa —dwie siostry: Halinę i Zofię oraz brata Stanisława. W 1939 roku rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Warunki nauki były trudne, bo były to lata wojennej okupacji. Po wojnie, w 1947 roku, rozpoczął naukę w szkole zawodowej, którą ukończył w 1950 zdobywając zawód modelarza drzewnego. Już w 1948 roku rozpoczął trenowanie kolarstwawa, od 1949 roku został zawodnikiem warszawskiego klubu Gwardia. W latach 1951-1955 odbywał służbę wojskową najpierw w Lubaniu Śląskim, potem w Warszawie. Przez cały okres służby nie zaprzestawał treningów. Jako zawodnik klubu Gwardia, dwukrotnie startował w Wyścigu Pokoju w latach 1954-1956, ale bez większych sukcesów. W 1959 roku podjął pracę w Polskim Związku Kolarskim, najpierw jako mechanik sprzętu kolarskiego, a następnie jako asystent ówczesnego trenera kadry Władysława Wandora. W 1967 roku został trenerem kadry narodowej kolarzy. Po kilku latach jego pracy rozpoczął się najświetniejszy okres w dziejach polskiego kolarstwa. To właśnie pod kierunkiem Łasaka Polacy trzykrotnie triumfowali drużynowo w latach 1967, 1968 i 1970 w Wyścigu Pokoju, największym amatorskim wyścigu kolarskim po II wojnie w Europie Wschodniej. Natomiast Ryszard Szurkowski dwukrotnie zajął I miejsce, w kategorii indywidualnej w tym samym wyścigu’ w 1970 i w 1971 roku. Po raz pierwszy po wojnie Polscy kolarze w 1971 roku zdobyli brązowy medal mistrzostw świata w jeździe drużynowej na 100 km. Rok później drużyna szosowa Henryka Łasaka wywalczyła srebro na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium.

Jadąc na zgrupowanie do Zakopanego 5 stycznia 1973 roku, samochód prowadyonz przez wybitnego trenera wpadł w poślizg i uderzył w najeżający z przeciwka autokar. Zderzenie miało miejsce w Skomielnej Białej koło Rabki. W wypadku zginęli Henryk Łasak oraz świetnie zapowiadający się kolarz Jerzy Żwirko. Pozostali pasażerowie Krzysztof Stec i Janusz Kowalski wyszli z wypadku bez szwanku. Kolarze podróżowali na tradycyjny zimowy obóz treningowy pod Tatrami. Śmierć tego wybitnego trenera była niepowetowaną stratą dla całego polskiego sportu. Pogrzeb odbył się w Parafii Wniebowzięcia NMP Warszawa-Zerzeń. Łasak spoczął w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Henryk Łasak był wyjątkową postacią. Tworzył on z Feliksem Stammem i Kazimierzem Górskim „świętą trójcę” polskich trenerów. Były to postacie, które odnosiły wspaniałe sukcesy. Jego wielkim marzeniem było, by drużyna wywalczyła złoty medal na mistrzostwach świata. Identycznie myślał o rywalizacji indywidualnej. To było jego podstawowe założenie. Tych wielkich sukcesów już nie doczekał. W roku jego śmierci jego podopieczni (Tadeusz Mytnik, Lucjan Lis, Stanisław Szozda i Ryszard Szurkowski) wywalczyli złoty medal w rywalizacji drużynowej. Indywidualne zmagania zakończyły się zaś podwójnym sukcesem. Mistrzem świata został wówczas Ryszard Szurkowski, a drugi do mety dojechał Szozda.

Na przełomie lat 70 i 80 kolarstwo należało do jednej z najpopularniejszych dyscyplin sportowych w naszym kraju. Sukcesy polskich kolarzy w Wyścigu Pokoju, ich tytuł Mistrzów Świata oraz odnoszone sukcesy na szosach wielu krajów pozostawały w pamięci wszystkich, nie tylko kibiców kolarstwa. Współtwórcą tych osiągnięć był niezapomniany, zmarły tragicznie trener Henryk Łasak.

„Łasakowcy” przez wiele lat starali się o to, by w miejscu tragicznego wypadku stanął pamiątkowy obelisk. Niestety nie zezwalano na postawienie go tuż przy drodze. W związku z tym podopieczni trenera postanowili znaleźć inne, odpowiednie miejsce, aby upamiętnić śmierć Łasaka. Uznali, iż szkoła w Skomielnej Białej jest stosowanym miejscem, i w 1996 roku na murach placówki zamontowana została tablica upamiętniająca miejsce śmierci wybitnego trenera. To dzięki pomocy głównie Mieczysława Nowickiego i Tadeusza Mytnika ta placówka oświatowa wzbogaciła się o salę gimnastyczną. Jej uroczyste otwarcie w 2003 roku połączone było z nadaniem szkole gimnazjalnej imienia Henryka Łasaka oraz odsłonięcie pomnika ku jego czci.

Miasto Sucha Beskidzka przyjmuje rolę współorganizatora wyścigu

Dla zachowania pamięci o tym wspaniałym szkoleniowcu Polski Związek Kolarski dążył do zorganizowania cyklicznego — corocznego wiścigu kolarskiego pod nazwą „Memoriał Henryka Łasaka”. Pomysłodawcy chcieli, aby był to jeden z najważniejszych wyścigów jednodniowyert w kraju. Dlatego został on zgłoszony do kalendarza UCI. Koordynację imprezy Polski Związek Kolarski powierzył wybitnym osobowościom sportowym: Mieczysławowi Nowickiemu , Tadeuszowi Mytnikowi i Tadeuszowi Skorkowi. Realizując swoją misję Mieczysław Nowicki zwrócił się z prośbą do Samorządu Miasta Sucha Beskidzka o przyjęcie przez miasto roli współorganizatora Międzynarodowego Wyścigu Kolarskiego Memoriał Henryka Łasaka. Uzasadnił, że przez miasto w ostatnich 10-leciach przejeżdżali uczestnicy wielu ważnych wyścigów kolarskich i pozytywnie wspominają organizację trasy na odcinku Suchej Beskidzkiej. Dodatkowym argumentem było atrakcyjne położenie Suchej Beskidzkiej, urozmaicona trasa oraz niewielka odległość od miejsca gdzie w 1973 roku zginął Henryk Łasak. Ówczesny Zarząd Miasta Sucha Beskidzka na posiedzeniu w dniu 7 stycznia 1999 roku podjął decyzję o przyjęciu roli współorganizatora tego wyścigu kolarskiego. Pierwsza edycja odbyła się już w tym samym roku tj. 24 sierpnia 1999r. Tuż po wyścigu wychowankowie Henryka Łasaka: Mieczysław Nowicki i Tadeusz Mytnik pojawili się na sesji Rady Miasta Sucha Beskidzka i podziękowali za dobrą i sprawną organizację wyścigu oraz przekonali radnych do organizacji kolejnych edycji Memoriału. Od tamtego czasu co roku w sierpniu do Suchej Beskidzkiej zjeżdżają kotarze z całej Europy i nie tytko, aby wziąć udział w tej międzynarodowej imprezie sportowej. Tradycją memoriału jest także składanie kwiatów pod pomnikiem wybitnego trenera w Skomielnej Białej, przez jego wychowanków oraz organizatorów wyścigu, przed rozpoczęciem każdej edycji wyścigu.