Do głównych inicjatyw i dokonań Towarzystwa można zaliczyć:

w 1992 r.:

• podjęcie idei zorganizowania w 2012 r. XXX Igrzysk Olimpijskich w Warszawie;
• ufundowanie na terenie warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego tablicy ku czci 36 poległych i pomordowanych olimpijczyków polskich;
• ufundowanie w Bazylice Katedralnej św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie na Pradze tablicy ku czci ośmiu zamordowanych olimpijczyków w Katyniu i Charkowie (Józefa Baran-Bilewskiego, Kazimierza Bocheńskiego, Zdzisława Dziadulskiego, Zdzisława Kaweckiego, Aleksandra Kowalskiego, Mariana Spojdy, Stanisława Świętochowskiego, Stanisława Urbana).

w 1993 r.:

• założenie fundacji „Olimpiada Warszawa 2012” i 78 klubów „Warszawa 2012” propagujących ideały olimpizmu;
• przygotowanie, przez Wojciecha Zabłockiego i Ryszarda Parulskiego, kompleksowego wniosku upoważniającego do zgłoszenia w Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim kandydatury Warszawy, jako miasta ubiegającego się o zorganizowanie Igrzysk Olimpijskich – Warszawa 2012;
• organizację pierwszego biegu propagującego ideę „Olimpiada 2016” – w Gnieździe, pod patronatem Prymasa Polski; następny bieg odbył się w Skarżysku-Kamiennej.

w 1994 r.:

• organizację Pierwszego Zjazdu Olimpijczyków Polskich; uroczystości odbywały się w Warszawie – w Katedrze św. Jana, na Zamku Królewskim i w Teatrze Wielkim; z tej okazji Komisja Igrzysk Nadwiślańskich zorganizowała wystawę „Igrzyska 2012” w Muzeum Sportu w Warszawie;
• organizację Biegu Nadwiślańskiego, podzielonego na 15 etapów, na trasie Barania Góra – Gdańsk, w którym wzięło udział około 120 tysięcy dzieci ze szkół podstawowych; honorowym starterem na wszystkich etapach tego biegu był Zdzisław Krzyszkowiak.

w 1995 r.:

• wybór Ireny Szewińskiej na Wiceprezydenta World Olympians Association – funkcję tę pełni do 1999 r., następnie do 2003 jest członkiem Zarządu WOA.

w latach 1995-2000:

• organizację Wyścigu Kolarskiego „Solidarności i Olimpijczyków” na terenie województwa łódzkiego.

w 1996 r.:

• przedstawienie założeń „Igrzysk 2012” na posiedzeniu Komisji Strategii i Rozwoju Rady Warszawy;
• organizację seminarium „Polacy Razem” z udziałem wybitnych architektów z zagranicy; referat Warszawa Olimpijska wygłosił Wojciech Zabłocki.

w 1997 r.:

• inicjatywę Mieczysława Nowickiego, aby wyścig kolarski „Solidarności” zmienił nazwę na wyścig „Solidarności i Olimpijczyków”;
• powołanie pana Henryka Borucinskiego na doradcę Prezydenta m. st. Warszawy do spraw inicjatywy „Olimpiada 2012”.

 w 1998 r.:

• realizację inicjatywy (pomysł Ryszarda Parulskiego, wykonanie Mieczysława Nowickiego i Edwarda Borysewicza) Wyścig Kolarski „Solidarności i  Olimpijczyków” na dwóch kontynentach; cztery etapy wyścigu rozegrano w Polsce, zaś cztery etapy końcowe na terenie Stanów Zjednoczonych (ostatni etap kończący wyścig w Filadelfii zgromadził w parkach i na trasie około 700 tys. widzów);
• powołanie zespołu ds. Igrzysk Olimpijskich „Warszawa 2012” przy Prezydencie m.st. Warszawy.

w 1999 r.:

• przedstawienie, przez Wojciecha Zabłockiego i Henryka Borucinskiego, koncepcji Igrzysk Nadwiślańskich „Warszawa 2012” na międzynarodowym sympozjum „Igrzyska Olimpijskie a miasto” w Atenach;
• wydanie publikacji Igrzyska Olimpijskie w Warszawie autorstwa Wojciech Zabłockiego.

w 2000 r.:

• zorganizowanie drugiego Biegu Nadwiślańskiego (podzielonego na 15 etapów) na trasie Barania Góra – Gdańsk; zakończenie biegu odbyło się pod bramą Stoczni Gdańskiej; bieg poprowadził Ryszard Parulski.

w 2001 r.:

• organizację II Zjazdu Olimpijczyków Polskich; uroczystości odbyły się w Warszawie – w kościele św. Anny, w Galerii Porczyńskich i w Teatrze Wielkim.

w latach 2001- 2005:

• zbudowanie i oddanie do użytku Ośrodka Rehabilitacji Olimpijczyków i Paraolimpijczyków Polskich w Michałowicach k. Warszawy; w 2001 r. z inspiracji Mieczysława Nowickiego – ówczesnego Prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, który przekazał działkę ze zrujnowanym budynkiem, a od 2002 r. dzięki zaangażowaniu prezesa Ryszarda Parulskiego, powstał ośrodek bezpłatnie udzielający pomocy polskim olimpijczykom i paraolimpijczykom; budowa ośrodka trwała od 2002 do 2005 r. i realizowana była według projektu olimpijczyka szablisty prof. inż. arch. Wojciecha Zabłockiego; w inicjatywę zaangażowany był także skarbnik Towarzystwa Olimpijczyków Polskich Wiesław Gawlikowski; wykonawcą projektu była firma MITEX z Kielc; obiekt składa się z części hotelowo-recepcyjnej o powierzchni 528 m², nowej hali sportowej oraz części rehabilitacyjnej o powierzchni 900 m².
  Od lipca 2009 r. Towarzystwo Olimpijczyków Polskich rozpoczęło współpracę z Polskim Funduszem Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i podjęta została działalność w zakresie rehabilitacji i edukacji młodzieży niepełnosprawnej; jednocześnie w ramach wspierania inicjatyw Starostwo Pruszkowskie i gmina Piastów wespół z Towarzystwem Olimpijczyków Polskich rozpoczęli realizację programu skierowanego do ludzi wykluczonych społecznie; w ramach współpracy z gminą Michałowice były także organizowane pikniki integracyjne dla mieszkańców gminy.
  W lipcu 2006 r. Towarzystwo Olimpijczyków Polskich podpisało umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia i pozyskało partnera medycznego, firmę KROSONIK, która świadczy usługi rehabilitacyjne dla mieszkańców Starostwa Pruszkowskiego, a przede wszystkim dla polskich olimpijczyków i paraolimpijczyków.

w 2004 r.:

• organizację w Muzeum Historycznym Miasta Warszawy wystawy dotyczącej Olimpijskich Konkursów Sztuki; latach 1912-1948, w związku z organizacją igrzysk olimpijskich, organizowano konkursy w dziedzinie literatury, muzyki, malarstwa, fotografii, architektury i rzeźby; wśród 41 złotych medalistów było trzech reprezentantów Polski (Kazimierz Wierzyński, 1928 – Amsterdam, za zbiór wierszy Laur Olimpijski, Józek Klukowski, 1932 – Los Angeles, za rzeźbę Wieńczenie zawodnika, Zbigniew Turski, 1948 – Londyn, za II Symfonię Olimpijską); po Olimpiadzie w 1948 r. konkursy olimpijskie zastąpiono wystawami i festiwalami sztuki; na potrzeby wystawy w Warszawie zbiorów swoich użyczyły Muzeum Olimpijskie w Lozannie, Muzeum Narodowe w Warszawie, Musee Jardin Landowski w Paryżu, Swedish Central Association for the Promotion of Sports oraz osoby prywatne; wystawa była eksponowana także w Niemczech (Kolonia) oraz w kilku miastach w Polsce.

w 2005 r.:

• inicjatywę zmiany statutu Polskiego Komitetu Olimpijskiego, upoważniającego Towarzystwo do zgłoszenia w wyborach 12 przedstawicieli Towarzystwa Olimpijczyków Polskich do Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego;
• powstanie idei „Gloria Optimis”, z kapitułą, która dorocznie wybiera wybitne osobowości sportu polskiego w kategoriach: zawodnicy, dziennikarze, trenerzy, działacze, lekarze, ludzie kultury i zasłużeni dla AWF; do października 2017 r. odbyło się XII edycji programu, co przełożyło się na 128 tablic, które znalazły się w Złotym Kręgu Wybitnych Osobowość Sportu na Agorze Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

w latach2006-2008 :

• współpracę z Polską Fundacją Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych; ośrodek w Michałowicach pomaga setkom dzieci i osób niepełnosprawnych.

w 2008 r.:

• organizację biegu „Złota Mila”, odbywającego się przed Centrum Olimpijskim w Warszawie; w zawodach rywalizują drużyny biegaczy z klubów i uczelni warszawskich.

w 2009 r.:

• nawiązanie współpracy z Ministrem Sport i Turystyki, dzięki czemu dziesiątki weteranów sportu wyczynowego korzysta z bezpłatnej opieki medycznej, jak i dostępnego sprzętu w Ośrodku Rehabilitacji Olimpijczyków i Paraolimpijczyków Polskich w Michałowicach.

w 2011 r.:

• organizację ogólnopolskiego konkursu „Sport w sztuce”, na wzór Olimpijskich Konkursów Sztuki; rozstrzygnięcie konkursu nastąpiło 4 czerwca 2012 r. w Muzeum Sportu i Turystyki działającym na terenie Centrum Olimpijskiego; zgodnie z założeniami Pierre de Coubertina nie było nagród finansowych; trzy nagrodzone dzieła w każdej dziedzinie były prezentowane w czasie XXX Igrzysk Olimpijskich w Londynie.

w 2013 r.:

• wytyczenie wkoło budynku Centrum Olimpijskiego Alei Rzeźb Parku Olimpijskiego, na której zlokalizowano siedem stanowisk; pomysłodawcą powstania Alei był Ryszard Parulski. Aktualnie eksponowane są rzeźby:

1. Craul – rzeźba Jerzego Bandury, 1948 r.; wyróżniona została w czasie Olimpijskiego Konkursu Sztuki – Londyn 1948 r.
2. Bramkarz – rzeźba Stanisława Sikory, 1959  r.
3. Kolarze – rzeźba Bronisława Chromego, 2013 r.; składa się z dwóch części – siedmiu zawodników symbolizujących peleton, oraz trzyosobową ucieczkę; w czasie trwania wystawy prac prof. Bronisława Chromego w październiku 2012 r. organizowanej przez Towarzystwo Olimpijczyków Polskich i Polski Komitet Olimpijski w Centrum Olimpijskim, profesor przekazał Towarzystwu Olimpijczyków Polskich prawa autorskie do rzeźby; pracownia Mariusza Wasilewskiego z Krakowa wykonała rzeźbę, zaś Stanisław Czaja i Ryszard Szurkowski sponsorowali wykonanie.
4. Bokser – rzeźba Thomasa Schomberga, 1984 r.; amerykański twórca upamiętnił ofiary katastrofy lotniczej z dnia 14 marca 1980 r. w Warszawie, w której zginęła reprezentacja Stanów Zjednoczonych w boksie, udająca się na mecz z reprezentacją Polski; rzeźba postawiona została na terenie klubu RKS „Skra” sumptem Fundacji małżonków Kane; w marcu 2013 r. Jerzy Rybicki wraz z Wiesławem Rudkowskim zwrócili uwagę na fakt, że „Skra” została kompletnie zrujnowana, a pomnik bokserów niszczeje; podjęta została decyzja o przeniesieniu pomnika na teren Centrum Olimpijskiego.
   W dniu 4 lipca 2013 r., w Dzień Niepodległości Stanów Zjednoczonych, w obecności ambasadora Stanów Zjednoczonych Stephana Mull i dwóch attaché wojskowych USA w randze pułkownika i komandora marynarki wojennej USA oraz warty honorowej Wojska Polskiego dokonano odsłonięcia pomnika, po uprzednim przywróceniu jego świetności.
5. Zapaśnicy – rzeźba Zbigniewa Wojkowskiego, 2014 r.
6. Szermierz –rzeźba prof. Bronisława Krzysztofa, 2015 r.
7. Piłka Ręczna – rzeźba Zbigniewa Wojkowskiego; zatwierdzony został projekt, oczekiwanie na realizację.

w 2015 r.:

• organizację uroczystości, przez Ryszarda Parulskiego, z okazji 20-lecia Towarzystwa Olimpijczyków Polskich – 4 stycznia 2015 r. w Teatrze Wielkim w Warszawie (balet Jezioro łabędzie, a następnie w kuluarach teatru podczas części oficjalnej wręczono odznaczenia Polskiego Komitetu Olimpijskiego i Towarzystwa Olimpijczyków Polskich) oraz w Pałacu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w którym odbyła się uroczystość wręczenia pięciu olimpijczykom Krzyży Orderu Odrodzenia Polski, które otrzymali: Ewa Kłobukowska, Dariusz Goździk, Wiesław Gawlikowski, Stanisław Gościniak i Jacek Bierkowski.

w 2017 r.

• pożegnanie mec. Ryszarda Parulskiego, założyciela i Prezesa Towarzystwa Olimpijczyków Polskich w latach 1991 -2017, który zmarł 10 stycznia 2017 r.
• Po Walnym Zjeździe Sprawozdawczo Wyborczym Prezesem Towarzystwa Olimpijczyków Polskich na kadencję 2017-2020 został Mieczysław Nowicki, który jednocześnie pełni funkcję Wiceprezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego. 
• Pierwsze posiedzenie Zarządu Towarzystwa Olimpijczyków Polskich i jego ukonstytuowanie w dniu 21 marca 2017 r.
• Podjęcie uchwał o wyborze Wiceprezesów Towarzystwa Olimpijczyków Polskich w osobach Ireny Szewińskiej, Teresy Kleiber – Sukniewicz. Podjęcie uchwał o wyborze Skarbnika i Sekretarza Towarzystwa Olimpijczyków Polskich w osobach Jerzego Rybickiego i Kajetana Broniewskiego. 
• W miesiącach kwiecień – sierpień renegocjacja umów z firmą „Kriosonik” częściowy remont siedziby Towarzystwa Olimpijczyków Polskich ul. Mokotowska 24.
• Wrzesień – październik podpisanie umowy z Zakładem Gospodarowania Nieruchomościami lokalu – siedziby Towarzystwa Olimpijczyków Polskich przy ul. Mokotowskiej 24 na kolejne 3 lata. 
• Wrzesień – finalizacja wszystkich formalności w Krajowym Rejestrze Sądowym.
• Wrzesień – październik uzyskanie zgody Zakładu Gospodarowania Nieruchomościami na podnajęcie części lokalu Polskiemu Związkowi Alpinizmu.
• Listopad – grudzień negocjacje z Dyrekcją Centralnego Ośrodka Sportu  w Warszawie dotyczące dzierżawy Ośrodka Rehabilitacyjnego w Michałowicach.
• Przygotowanie przez Towarzystwo Olimpijczyków Polskich dla Dyrekcji Centralnego Ośrodka Sportu w Warszawie szczegółowej dokumentacji dotyczącej określenia wartości czynszu Ośrodka Rehabilitacyjnego  w Michałowicach, określenie wartości poniesionych nakładów na inwestycję Ośrodek Rehabilitacyjny w Michałowicach, określenie kosztów niezbędnych remontów dodatkowo do już wykonanej ekspertyzy w Ośrodku Rehabilitacyjnym w Michałowicach.